بررسي روش‌شناسي دانش تربيت اسلامي بر اساس رويكرد اسلامي‌سازي معرفت

Investigation of the methodology of Islamic training knowledge: islamization approach

اين پژوهش به بررسي رويكرد اسلامي‌سازي معرفت، به عنوان قديمي‌ترين رويكرد در زمينه نظريه‌پردازي، در دانش تربيت اسلامي مي‌پردازد. بدين منظور در نخستين گام، مقصود از اصطلاحات «اسلامي‌سازي معرفت»، «تربيت اسلامي» و «روش‌شناسي» بيان شده و سپس در ادامه، مهمترين آراي انديشمندان اين رويكرد ?با تمركز بر آراي عبدالرحمان نقيب، تربيت‌پژوه مسلمان مصري? در دو سطح مباني و روش‌شناسي ارايه مي‌شود. در پايان نيز به نقاط قوت و ضعف اين رويكرد و ميزان توفيق پيروان آن در دستيابي به اهداف خود اشاره خواهد شد. به نظر مي‌رسد هرچند اين رويكرد نقش بسزايي در شكل‌گيري يك جريان فرهنگي اجتماعي نسبت به ضرورت بازتوليد دانش تربيت اسلامي و تدارك ادبيات علمي در اين زمينه داشته است، اما ضعف در مباني و عمق نظري اين رويكرد، از مهم‌ترين نقاط كور آن به شمار آمده، امكان نقش‌آفريني جدّي در فضاي علوم تربيتي معاصر را از آن سلب مي‌نمايد.

This research investigates the Islamic approach in islamicization of knowledge as the oldest approach in theorizing Islamic training knowledge. In doing do, at the first step the definitions of the terms, islamicization of knowledge, Islamic training, and methodology are presented and then the most important ideas of Islamic scholars, namely Abdolrahman Naqib, the Egyptian Islamic training expert, in this approach are, fundamentally and methodologically, discussed. Eventually, the most important weaknesses and strengths of the approach as well as the degree of the success of the followers in achieving their goals are mentioned. It seems that, although the approach has had a considerable role in the formation a cultural movement with regard to the necessity of reproduction of Islamic training knowledge and provision of scientific literature, it suffers from weakness in foundations and theoretical depth to play a significant role in contemporary education