روش‌هاي سنجش آماري خطر جرم

METHODS OF ACTUARIAL CRIME RISK ASSESSMENT

اگرچه نخستين روش در سنجش آماري خطر جرم، روش ايستاست كه در آن صرفاً به محاسبات آماري عوامل خطر ايستا و پيشينه‌اي مانند سابقه محكوميت كيفري بزهكار توجه مي‌شود. باوجود اين، توجه نداشتن به عوامل پويا و متغيري مانند اعتياد كنوني بزهكار به مواد مخدر موجب ناتواني اين روش در سنجش دقيق خطر جرم گرديده است. به همين دليل به‌تدريج روش‌هاي ديگري نظير سنجش آماري پويا و سنجش تركيبي آماري/ باليني ابداع گرديده است كه در راستاي افزايش دقت در سنجش‌ها به عواملي نظير «نياز جرم‌زا» و ميزان «تاثيرپذيري» بزهكاران از برنامه‌هاي اصلاحي- درماني توجه مي‌شود. نيازهاي جرم‌زا تعبير ديگري براي عوامل خطر پويايي‌اند كه در وضعيت كنوني فرد موثرند و برطرف نمودن آن‌ها مي‌تواند موجب كاهش خطر جرم از طريق اصلاح و درمان بزهكاران گردد. مطالعه آخرين تحولات سنجش آماريِ خطر جرم نشان مي‌دهد كه نه‌تنها اين رويكرد مخالفتي با انديشه بازپروري ندارد، بلكه با تاكيد بر سه اصلِ خطر، نياز و تاثيرپذيري، زمينه مناسبي را براي شكل‌گيري يك بازپروري هدفمند فراهم مي‌سازد.

Although the static method is the primary method of actuarial assessment,that only pays attention to static risk factors such as past conviction, it isn’t able to assess crime risk precisely, because it neglects dynamic risk factors such as present drug addiction. So other methods such as dynamic actuarial assessment and combined actuarial/clinical assessment have been gradually invented, that in order to increase the exactness, include factors such as "criminogenic need" and "responsivity". Criminogenic need is another word for dynamic risk factor, that affects present situation of criminal. Removing these needs by rehabilitation programs can bring about crime risk reduction. Studing the last versions of actuarial assessment shows that not only it hasnʹt any conflict with rehabilitation idea but also prepares good grounds for it, by focusing on three principles: risk, need and responsivity.