بررسي رابطه مديريت استعداد با مولفه هاي عدالت سازماني

the survey on the relation between talent management and organizational justic components

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش مديريت استعداد با عدالت سازماني(توزيعي، رويه اي و تعاملي) در نيروي انتظامي استان همدان است. روش تحقيق آن توصيفي - همبستگي و ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق، كليه كاركنان نيروي انتظامي استان همدان در سال 1392 بوده است كه به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله‌اي و با استفاده از فرمول كوكران تعداد 256 نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده نيزپرسشنامه عدالت سازماني 20 سوالي بوده است كه توسط نيهوف و مورمن ( 1993 ) تهيه و به وسيله آن سه بعد عدالت سازماني (عدالت توزيعي، عدالت رويه اي و عدالت تعاملي) سنجش شده است. مديريت استعداد نيز بر اساس چارچوب نظري در 6 بعد انتخاب و به كارگماري، يادگيري و پرورش، مديريت عملكرد، نظام جبران خدمت، پرداخت بر مبناي عملكرد و جانشين پروري مورد سنجش قرار گرفته است. روايي محتوايي پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و كارشناسان حوزه مديريت رفتار سازماني مورد تاييد قرار گرفت. همچنين براي سنجش پايايي پرسشنامه پژوهش از روش همساني دروني ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه ضريب آلفاي بدست آمده 80 درصد مي‌باشد كه حاكي از پايايي بالاي ابزار پژوهش است. جهت آزمون معناداري فرضيه هاي تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد عدالت توزيعي به غير از يادگيري و پرورش نيروي انساني با ساير ابعاد مديريت استعداد داراي رابطه مثبت و معناداري بوده است. عدالت رويه اي نيز با انتخاب و بكارگيري،يادگيري و پرورش، مديريت عملكرد، نظام جبران خدمت، پرداخت بر مبناي عملكرد و جانشين پروري رابطه مثبت و معناداري دارد. عدالت تعاملي نيز با انتخاب و بكارگيري، يادگيري و پرورش، مديريت عملكرد، نظام جبران خدمت ، پرداخت بر مبناي عملكرد و جانشين پروري رابطه مثبت و معناداري دارد.