شيوع ناگويي خلقي و رابطه آن با متغيرهاي جمعيت شناختي در ميان دانشجويان

Prevalence of Alexithymia and Its Association with Demographic Variables in Students

زمينه و هدف: توانمندي هيجاني، روبرو شدن افراد با چالش‌هاي زندگي را آسان‌تر كرده و سطح سلامت روان آن‌ها را بهبود مي‌بخشد. پژوهش حاضر باهدف تعيين شيوع ناگويي‌خلقي و ارتباط آن با متغيرهاي جمعيت شناختي انجام گرفت. مواد و روش‌ها: نمونه مورد پژوهش شامل 571 دانشجوي (202 پسر و 369 دختر) 18 تا 25 سال مقطع كارشناسي دانشگاه خوارزمي تهران (پرديس كرج) بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب و مقياس ناگويي خلقي تورنتو (TAS-20) و پرسشنامه دست برتري ادينبورگ را تكميل كردند. يافته‌هاي پژوهش به كمك شاخص‌هاي توصيفي، آزمون t نمونه‌هاي مستقل و آزمون همبستگي پيرسون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: شيوع ناگويي خلقي 1/15درصد (پسرها 3/17 درصد، دخترها 8/13 درصد) بود. نتايج نشان داد كه ناگويي خلقي با جنس مذكر، زبان و دست برتري رابطه دارد. در سه عامل مقياس ناگويي خلقي تورنتو، پسران نمرات بالاتري در عامل تفكر معطوف به بيرون (externally oriented thinking) نسبت به دختران داشتند، اما تفاوت جنسيتي در عامل‌هاي مشكل در تشخيص احساس‌ها (difficulty in identifying feelings) و مشكل در توصيف احساس‌ها (difficulty in describing feelings) وجود نداشت. نتيجه‌گيري: بر اساس اين نتايج جنسيت مذكر، دوزبانگي و راست‌دستي تعيين‌كننده‌هاي مهمي جهت ابتلا به ناگويي خلقي در ميان دانشجويان است.

Background: Emotional strengthening, facilitates being faced with life challenges and improves the level of peoplesʹ mental health. In the present study, prevalence of alexithymia and its relationship with demographic variables has been investigated. Methods: A sample of 571 undergraduate students of Kharazmi university of Tehran (Karaj campus), 202 boys and 369 girls, aged 18-25 were chosen with Stratified sampling method and completed Toronto Alexithymia Scale-20 (TAS-20) and Edinburgh Handedness Inventory. Data were analyzed by descriptive indices, independent sample T-test and Pearson’s correlation. Results: The overall prevalence of alexithymia was 15.1% (17.3% boys, 13.8% girls). Result of independent sample T-test showed that alexithymia was associated with male gender, language (monolingual and bilingual) and handedness. As to the three factors of the TAS-20, boys scored higher in externally oriented thinking (EOT), but there was no gender difference in difficulty in identifying feelings (DIF) and difficulty in describing feelings (DDF). Conclusion: Based on this finding male gender, bilingualism and right handing has important indicator for became alexithymic in the individual.