نورواستتيك (زيبايي شناسي عصب محور) و چالشهاي پيش روي آن

نورواستتيك[1] زمينه علمي جديدي در حوزه تحقيقات بر روي ادراك زيبايي و همچنين خلق هنر است. اين علم به ارتباط بين نواحياي از مغز انسان و سيستمهاي عصبي با ادراك زيبايي ميپردازد. محققان و نظريهپردازان نورواستتيك ادراك زيبايي را داراي بنياني بيولوژيكي ميدانند. آنها در آزمايشها و مطالعات خود با استفاده از روشهاي تجربي و علمي و نظرسنجي از شركتكنندگان در مورد ادراك بصري و تصويربرداري مغزي و بهكارگيري روشهايي چون FMRI, MEG, EEG, MRI در تلاش هستند تا واكنش فيزيولوژيكي را به ادراك زيبايي در انسان كشف كنند. اين دسته از محققان غالباً مدعي هستند كه علم نورواستتيك توانايي كشف منشا لذت زيبايي در مغز و همچنين پاسخگويي به مسيله ادراك هنري، خلق هنر و تعيين معيارهاي آن را دارد. دستاوردها و نتايج اين آزمايشها تاكنون داراي تناقضات و نقصانهايي بوده است كه نشان ميدهد دانشمندان هنوز به نظريهاي منسجم دست نيافتهاند. اين تحقيق در تلاش است كه محدوده اين علم را مشخص كرده و چالشهايي كه بر اين ادعا وارد است را بيان كند. نتيجه اين تحقيق كه با استفاده از بررسي نتايج آزمايشهاي نورواستتيك و نقدها و آراي نظريهپردازان صورت گرفت بيانگر اين است كه ادراك هنري، يك ادراك بصري صرف نبوده بلكه متغيرهايي چون عوامل تاريخي، فرهنگي و درك مفهومي از اثر در فهم هنري تاثيرگذار است.