نمودهاي برجستة هويت ايراني در تاريخ جهانگشاي جويني

Distinguished Aspects of Iranian Identity in Tarikh-i Jahangushay-i Juvaini

هویت از سویی نمایندة تفاوت بین خود و دیگری و از سوی دیگر بیان‌گر تشابه بین افراد یك گروه است. تشابهی كه احساس انسجام و هم‌بستگی را در بین اعضای آن نهاد یا گروه تقویت می‌كند و باعث پایداری آنان در طی تاریخ می‌شود. در سراسر تاریخ پر فراز و نشیب ایران، هویت ایرانی از اصلی‌ترین عوامل ماندگاری و ضامن بقای آن بوده است. در پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی عناصر فرهنگ و هویت ایرانی در تاریخ جهانگشای جوینی، یكی از متون شاخص به لحاظ داشتن عناصر نمایان‌گر هویت ایرانی، كاویده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد كه «تأثیرپذیری از شاهنامه»، «دین‌‌مداری»، و «تلاش در راه غلبة فرهنگی و كسب استقلال و آزادی» مهم‌ترین مؤلفه‌های هویت ایرانی است كه در ساختار و محتوای این اثر انعكاس یافته است.

Identity, on the one hand, represents the difference between self and other, and on the other hand, is indicative of similarity among members of a group-the similarity that reinforces the sense of unity and integrity inside the group and guarantees their stability through history. Iranian identity, during the falling and rising history of Iran, has been one of the most important factors of stability and survival of this country. Using descriptive-analytical method, the present research aims to study the elements of Iranian culture and identity in Tarikh-i Jahangushay-i Juvaini, a text distinguished with elements representing Iranian identity. The results showed that being influenced by Shahnameh, religiousness, trying to reach cultural dominance, and gaining independence and freedom have been the most important components of Iranian identity, which has been reflected in both content and structure of this literary work.