رابطه بين تعارض هاي زناشويي با طلاق عاطفي زنان مراجعه‎كننده به دادگاه هاي شرق تهران سال 1390

A SURVEY ON THE RELATION SHIP OF MARITAL CONFLICTS WITH EMOTIONAL DIVORCE OF REFFERING WOMEN TO THE COURT OF EASTERN TEHRAN

چكيده: موضوع پژوهش «شناخت رابطه بين تعارض زناشويي با طلاق عاطفي» و هدف آن شناخت اين رابطه است. براي نيل به هدف هاي مورد‌‌نظر يك فرضيه اصلي مطرح شد كه داراي فرضيه‌هاي فرعي است و تاثير متغير مستقل (تعارض زناشويي) بر روي متغير وابسته (طلاق عاطفي) را مي‌سنجد. جامعه نمونه اين پژوهش 173 نفر از زنان مراجعه‌كننده به دادگاه خانواده شرق تهران در سال 1390 است كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده در دسترس انتخاب شده‌اند. در اين پژوهش براي تجزبه و تحليل آماري از شاخص‌هاي آماري توصيفي و آماري استنباطي و نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. روش تحقيق، كتابخانه اي و ميداني است و به اين منظور دو پرسشنامه محقق ساخته تعارض زناشويي و طلاق عاطفي تنظيم و بين نمونه آماري توزيع شد. پس از تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش، نتايج به‎دست آمده در مورد تعارض زناشويي به‌طور كلي 9.99 درصد طلاق عاطفي را پيش‌بيني مي‎كند و سهم هر يك از مولفه‌هاي طلاق عاطفي عبارتند از: ‍‍‍‍‍‍‍60.60 درصد كاهش همكاري 17.57 درصد كاهش رابطه جنسي 23.04 درصد افزايش واكنشهاي هيجاني 5.33 درصد افزايش جلب حمايت فرزند 5.81 درصد كاهش رابطه فردي با خويشاوندان خود 4.81 درصد كاهش رابطه خانوادگي با خويشاوندان همسر 14.29 درصد جدا كردن امور مالي و فردي‌كردن سرمايه