تعيين بقاي مبتلايان به سرطان معده پس از جراحي و عوامل ﻣﺆثر بر آن با استفاده از مدل‌هاي كاكس و مخاطرات جمعي لين-يانگ

Determining the postoperative survival in patients with gastric cancer and the associated factors using Cox and Lin-Ying additive hazards models

چكيده زمينه و هدف: سرطان معده يكي از بيماري‌هاي شايع و كشنده در سراسر جهان است. اين مطالعه با هدف تعيين بقاي پنج ساله بيماران مبتلا به سرطان معده جراحي‌شده در بيمارستان طالقاني تهران و بررسي برخي عوامل مؤثر بر آن طراحي و اجرا شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه همگروهي تاريخي، تعداد 213 بيمار مبتلا به سرطان معده كه طي سال‌هاي 1382 تا 1387 در بيمارستان طالقاني تهران تحت عمل جراحي قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. براي تحليل داده‌ها از روش كاپلان-ماير، آزمون لگاريتم رتبه‌اي، مدل مخاطرات متناسب كاكس و مدل مخاطرات جمعي لين-يانگ استفاده گرديد. يافته‌ها: ميزان بقاي پنج ساله بيماران مورد بررسي 6/14 درصد و ميانه طول عمر در اين بررسي 6/29 ماه به‌دست آمد. متغيرهاي سن هنگام تشخيص و اندازه تومور در هر دو مدل كاكس و لين-يانگ اثر معني‌داري بر بقاي بيماران داشتند (05/0 > p). مرحله پاتولوژي بر اساس مدل لين-يانگ اثر معني‌داري بر بقاي بيماران داشت (043/0=p)، در صورتي‌كه تحت مدل كاكس معني‌دار نبود (069/0=p). ساير عوامل اثر معني‌داري بر بقاي بيماران نداشتند (05/0 < p). نتيجه‌گيري: چون هريك از مدل‌هاي كاكس و لين-يانگ، جنبه‌هاي متفاوتي از رابطه بين عوامل خطر و متغير پاسخ را بررسي مي‌كنند، مطلوب است كه از هر دو مدل نه به عنوان يك روش جايگزين بلكه به عنوان روش تكميلي جهت دريافت درك دقيق و كامل‌تري از داده‌ها استفاده شود. اين مطالعه نشان داد كه تشخيص سرطان معده در سنين پايين‌تر و مراحل اوليه بيماري، منجر به كاهش خطر مرگ و افزايش قابل توجهي در ميزان بقاي بيماران مي‌گردد. واژگان كليدي: مدل مخاطرات متناسب كاكس، سرطان معده، مدل مخاطرات جمعي لين-يانگ، بقا

Abstract Background: Gastric cancer is a common and lethal disease throughout the world. This study was designed and carried out to determine the five-year survival rate of gastric cancer patients who had undergone surgical treatment at Taleghani Hospital of Tehran, and to assess its associated factors. Materials and Methods: In this historical-cohort study, information obtained from a total of 213 gastric cancer patients who underwent surgery at Taleghani Hospital of Tehran between 2003 and 2008 was included. In the analyses, Kaplan-Meier method, log-rank test, Cox proportional hazards model, and Lin-Ying additive hazards model were used. Results: The five-year survival rate and the median life expectancy in the studied patients were 14.6% and 29.6 months, respectively. Two covariates showed significant impacts on the gastric cancer patients’ data in both models: age at diagnosis and tumor size. We found that pathologic stage was significant under the Lin-Ying model (P=0.043); however, it was not significant under the Cox model (P=0.069). Other clinicopathological characteristics were not statistically significant (P > 0.05). Conclusion: Since Cox and Lin-Ying models consider different aspects of the association between risk factors and the study outcome, it seems desirable to use both of them as complementary models but not as alternative models to obtain a more comprehensive understanding of data. This study showed that the early detection of patients in younger ages and in primary stages is important to decrease the risk of death in patients with gastric cancer and to increase the survival rate. Keywords: Cox proportional hazards model, Gastric cancer, Lin-Ying additive hazards model, Survival