معناي دروغ مصلحت‌آميز

The Meaning of White Lie

شكي نيست كه دروغگويي يك عمل غير اخلاقي است. اما هم عقل و هم شرع دروغگويي را در برخي مواقع مانند جايي كه موجب نجات جان بي‌گناهي مي‌شود، جايز مي‌داند. در عرف مردم دروغي كه گفتن آن جايز است را «دروغ مصلحت آميز» گفته مي‌شود. اما اين اصطلاح دست‌خوش تفسيرهاي شخصي از سوي افراد است. در نتيجه، بسياري از دروغ‌هاي غير مجاز به لحاظ عقلي و شرعي، به خاطر تفسيري كه گوينده دروغ از مصلحت در نزد خود دارد، جايز شمرده مي‌شود. در اين مقاله با بررسي موارد جواز دروغگويي از نظر عقل و شرع، تعريفي از دروغ مصلحت آميز ارايه شده است. دروغ مصلحت آميز يعني دروغي كه به خاطر «ضرورت» كه شامل سه مورد كلي: اكراه، اضطرار (كه خود شامل دفع ضرر جاني، آبرويي و مالي قابل توجه است) و دفع افسد به فاسد در دوران امر بين دو محذور است و به خاطر اصلاح بين مردم گفتنش جايز است.

There is no doubt that “lying” is an unethical practice. But, in some situations, such as; where the life of an innocent person to be at risk, it is considered permissible by both the intelligence and law. The “white lie”, for ordinary people, is the lie that is permissible. But this term has become a victim of personal interpretations. As a result, many of non-permissible lies in the intelligence and lawʹs view, because of the personal interpretation of white lie, have been considered permissible. Studying the permissible lies in both the intelligence and lawʹs view, we are going to suggest a definition of white lie. White lie is permissible because of a ʹnecessityʹ. The necessity includes three cases: reluctance, emergency (including warding off the losses of life, honor and significant financial), and warding off the more corruption with corruption and to reforming people’s relationship.