جهاني‌شدن و دولت‌هاي توسعه‌گرا؛ سويه‌هاي تغيير و تداوم نقش دولت در فرايند توسعه

GLOBALIZATION AND DEVELOPMENTAL STATES ASPECTS OF CHANGE AND CONTINUITY OF STATE’S ROLE IN DEVELOPMENT’S PROCESS

مقاله حاضر در وهله نخست در پي توصيف شكلي از تجربه توسعه است كه ويژگي آن نقش محوري دولتي با ظرفيت نهادي بالا در جهت‌دهي كشور به سوي توسعه است. در اين ميان تمركز اصلي بر تجربه موفقي از توسعه است كه به اتكاي دولت‌هاي توسعه‌گرا پس از جنگ جهاني دوم در آسياي جنوب شرقي شكل گرفت. اما بحران اقتصادي سال 1997م باعث شكل‌گيري ترديدهاي جدي درباره اين موفقيت شد؛ به‌گونه‌اي كه برخي از مرگ دولت‌هاي توسعه‌گرا سخن گفتند. اين بحران در خصوص پديده جهاني‌شدن و دگرگوني‌هاي ساختاري حاصل از آن تحليل شده است. بر اساس تحليلي از ماهيت جهاني‌شدن، نويسنده اين مقاله بر اين باور است كه نه تنها امكان ظهور دولت توسعه‌گرا از ميان نرفته، بلكه زمينه‌هاي جديدي براي نقش‌آفريني دولت‌ها در توسعه فراهم آمده است؛ ولي طبيعي است كه نسل سوم دولت‌هاي توسعه‌گرا بايد تغييراتي اساسي در ويژگي‌ها و سياست‌هاي خود ايجاد كند.

This paper primarily seeks to address a description of a form of the development experience that its key feature is the central role of the state with high institutional prospect and capacity to orient the country toward development.Meanwhile, the main focus is based on the successful experience of developmental government which was formed after the Second World War in East Asia. However, the economic crisis of 1997 led to the serious doubts about the success. So that some spoke of the death of developmental states. Especially, this crisis is analyzed in relation to the globalization and structural change resulting from it. In this paper based on an analysis of the nature of globalization, It has been argued that not only the possibility of the emergence of developmental states have not gone away but also provide new area’s for states role in development . But it is natural that the "Third generation of Developmental States" must make fundamental changes in their characteristics and their policies.