فاروق جويده بين الرومانسيه و الواقعيه

فاروق جويده: رومانتيك واقع گرا

فاروق جويده، شاعر و روزنامه نگار معاصر مصري (1946م)، در شعر خود دو مكتب متفاوت رومانتيسم و واقع گرايي را به شكل تقريباً مطلوبي پيوند داده است و شاخصه هايي از هر دو مكتب را در قصايدش جاري ساخته است؛ او به عنوان شاعر، دنيا را از منظر دنياي دروني خود مي نگرد و رابطه ي انسان با عالم درون، معنويات، و عواطف را به تصوير مي كشد؛ در كنار اين نگرش به عنوان يك روزنامه نگار به دنياي واقع خارج از خود و مسايل سياسي، اجتماعي و معيشتي جاري در آن مي نگرد و جايگاه انسان را در دنياي حاضر ترسيم مي كند. بر اين اساس اشعار فاروق جويده به عنوان مبنايي براي اين مقاله انتخاب شد تا چگونگي آشتي دادن دو مكتب متفاوت در شعر يك شاعر تحليل و بررسي گردد. مقاله ي حاضر مكتب رومانتيسم را در اشعار فاروق جويده در ذيل مضامين عشق، درد و اندوه، رويا و اميد بررسي كرده و واقع گرايي را نيز در دعوت شاعر به قيام و خيزش در كشورهاي اسلامي- عربي، توصيف وضعيت ملت ها، مقاومت و وطن تحليل نموده است. سپس ويژگي مشترك ميان اين دو مكتب يعني به-كارگيري پديده هاي طبيعت را كنكاش نموده است. شيوه ي پژوهش در اين مقاله توصيفي – تحليلي است كه بر ديوا ن ها ي متعدد فاروق جويده از جمله دايماً انت بقلبي، الف وجه للقمر و لانّي احبّك تكيه نموده است.

Farouk Gweda, the contemporary poet and journalist (1946) gathers two different schools in his poems very nicely. His elegies hold the qualities of both Romanticism and Realism. As a poet, he looks at the external world from the view point of his own internal world and visualizes human being’s relation with the inner world, spiritualities and sentiments. In addition to this view, as a journalist he looks at the external world outside himself and its current political, social and livelihood issues and introduces human’s position in the present world. In this way, Farouk’s poems are chosen as a base for this study to find out how a poet can intermingle two different schools in his poetry. The present paper studies Romanticism in Farouk Gweda’s poems under the themes of love, pain, dream and hope, and analyzes Realism manifest in the poet’s invitation to revolt and rise in Islamic-Arabic countries, description of nation’s situations, resistance and homeland. After studying these two schools, similar qualities common between these two, that is, use of natural phenomena, are analyzed as well. The research method is descriptive-analytic that emphasizes on various poetical works of Farouk Gweda.