ارزيابي ژن‌هايesp و eep در سويه‌هاي انتروكوك جدا شده از نمونه‌هاي باليني ادراري شهر تهران

The evaluation of esp and eep genes in Enterococcus strains isolated from clinical urine samples in Tehran

چكيده زمينه و هدف: عوامل مختلف از جمله مقاومت آنتي بيوتيكي انتروكوك‌ها و بيان ژن‌هاي دخيل در بيماري‌زايي، در پايداري اين باكتري در شرايط مختلف و گسترش عفونت دخالت دارند. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان حضور ژن‌هاي esp و eep در سويه‌هاي انتروكوك فكالبس و فاسيوم جدا شده از بيماران مبتلا به عفونت‌هاي دستگاه ادراري بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، تعداد 214 نمونه كلينيكي، شامل 80 نمونه كاتتر ادراري و 134 نمونه ادرار از بيماران جمع‌آوري شد. تعيين هويت سويه‌هاي جدا شده بر اساس رشد در محيط بايل اسكولين آگار، تحمل نمك 5/6 درصد، رنگ آميزي گرم، آزمون‌هاي كاتالاز، هيدروليز هيپورات، احياي تلوريت، هيدروليز اسيد آمينه آرژينين و تخمير قندها مورد بررسي قرار گرفت. ارزيابي ژن‌ها با روش PCR انجام شد. يافته‌ها: ژن esp در 83 درصد از نمونه‌هاي ادرار و 97 درصد كاتترهاي ادراري و ژن eep در 100 درصد نمونه‌هاي ادرار و 90 درصد از كاتترهاي ادراري حضور داشتند. ميزان مقاومت چند دارويي سويه‌هاي انتروكوكي نسبت به جنتامايسين و تتراسايكلين 1/78 درصد، سفالسپورين و تتراسايكلين 75 درصد، جنتامايسين و سفالسپورين 3/59 درصد و جنتامايسين و استرپتومايسين 53 درصد بر آورد شد. نتيجه‌گيري: نتايج مي‌توانند نشان‌گر اهميت نقش ژن esp در تشكيل بيوفيلم در بيماران باشند. با توجه به حضور ژن eep در اغلب نمونه‌ها مي‌توان از آن به عنوان ابزار تشخيصي سريع به منظور ارزيابي توليد فرومون و فراهم نمودن شرايط لازم جهت انتقال پلاسميدها بين سويه‌هاي كلينيكي و گسترش مقاومت آنتي‌بيوتيكي باشد. واژگان كليدي: آنتي بيوگرام، بيوفيلم، PCR

Abstract Background: Numerous factors, such as Enterococcus antimicrobial resistance and expression of virulence factors, may account for the maintenance and prevalence of Enterococci infection. The aim of the present study was to assess the occurrence of esp and eep genes in the E.faecalis and E.facium strains isolated from the patients with urethral system infections. Materials and Methods: In this experimental study, 214 clinical samples, including 80 catheters and 134 urine samples, were collected from the patients. The identification of the isolated samples was based on the growth on Bilesculin agar culture media, tolerance of 6.5% Nacl, gram staining, and catalase, hydrolysis of hyporate, telorite reduction, arginine hydrolization, and fermentation of the carbohydrates tests. The assessment of genes was done by PCR method. Results: esp gene was present in 83% of the urine samples and in 97% of the catheters while eep gene was present in 100% of the urine samples and 90% of the urine catheters. The results of antibiogram indicated that the multi-antibiotic resistance was about 78.1% against vancomycin and tetracyclin, 75% against cyprofeloxin and tetracyclin, 59.3% against vancomycin and cyprofeloxin, and about 53% against vancomycin and streptomycin. Conclusion: The findings of this study indicate that esp gene plays an important role in formation of biofilm in patients. Due to the presence of eep gene in almost all of the samples, it can used as a rapid identical agent for the assessment of pheromone production and provision of suitable conditions for plasmid transformation between clinical strains and the prevalence of antibiotic resistance. Keywords: Antibiogram, Biofilm, PCR