مقايسه دو روش درماني جااندازي بسته و پين گذاري و جااندازي باز درشكستگي سوپراكنديلار نوع III استخوان بازو در كودكان زير ده سال

The comparison of two surgical methods of close fixation with pin and open fixation for treatment of supracondylar fracture in under 10 years old patients

مقدمه: شكستگي استخوان بازو يكي از شكستگي هاي شايع در كودكان مي باشد. دو سوم بچه هايي كه به خاطر جراحات بازو بستري مي-شوند دچار شكستگي سوپراكنديلارهستند. هدف از انجام اين مطالعه بررسي دو روش درماني "جااندازي بسته و پين گذاري از راه پوست " و "جااندازي باز و تثبيت داخلي " درشكستگي سوپراكنديلار نوع III استخوان بازو در كودكان زير ده سال بود. مواد و روش ها: دراين مطالعه كارازمايي باليني 90 كودك مبتلا به شكستگي استخوان سوپرا كنديلار نوع III (بر اساس طبقه‌بندي گارتلند) مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني آيت ا ... كاشاني شهركرد در سال 1389 به روش آسان انتخاب و به كمك جدول اعداد تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند. بيماران گروه 1 با جااندازي بسته و پين گذاري از روي پوست و با كنترل C-arm و بيماران گروه 2 با روش جا اندازي باز و تثبيت داخلي شكستگي با استفاده از پين و با دسترسي خلفي تحت عمل جراحي قرار گرفتند. اطلاعات بيماران از نظر مدت زمان عمل جراحي، بررسي راديوگرافي، عفونت محل زخم، هزينه هاي درماني، ميزان محدوده حركتي مفصل آرنج در هفته هشتم بعداز عمل, جمع آوري و به كمك آزمون هاي آماري t-test و chi square مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده از اين مطالعه و همچنين ساير مطالعات مشابه، روش جراحي بسته در شكستگي استخوان بازو از نظر عوارض پس از عمل، هزينه و مدت بستري در بيمارستان ارجحيت داشته و كارآيي بيشتري در درمان شكستگي استخوان سوپراكونديلار دارد. يافته ها: بين دو گروه از نظر جنس، سن، محل سكونت شهري و روستايي، سمت شكستگي و شكستگي دست غالب اختلاف معني داري وجود نداشت. در يك هفته بعد از عمل، 3 نفر(66/6%) از بيماران عمل شده با روش باز و 1 نفر(22/2%) از بيماران عمل شده به روش بسته مبتلا به عفونت شدند(011/0=P). ميانگين دامنه حركت مفصل در هفته هشتم بعد از عمل در بيماران عمل شده به روش باز 9/10 ± 3/118 و در بيماران عمل شده به روش بسته 5/10 ± 5/131 درجه بود (001/0 > P). ميانگين مدت عمل جراحي و هزينه عمل در بيماران عمل شده به روش جراحي باز به طور معني داري بيشتر از بيماران عمل شده به روش بسته بود (001/0 > P).

Background : Supracondylar fractures of the humerus comprise the most common fracture in children. Two-thirds of children, who are hospitalized due to arm injury, are infected by Supracondylar fractures. The aim of this research is to investigate two treatment methods, "close reduction and external fixation with pin" and "open reduction and internal reduction in Supracondylar fractures. Materials and Methods: This clinical trial study was conducted in Ayatollah Kashani hospital, Sharekord, Iran in 2010. Ninety patients with suppracondilar fracture type III were selected and through Random Number Table allocated in two groups. The first group cured by close reduction and external fixation with pin through C-arm control and the second group were cured by open reduction and subcutaneous pin and internal fixation and then underwent surgery through posterior fixation. The patients, information including the duration of operation, radiography, wound infection, treatment cost, and the rate of movement area of elbow in the eighth week post operation were collected. The data were analyzed using chi-square and t-test tests. Results: There was no significant difference between two groups in terms of age, gender, urban and rural place of residence, fracture side and arm fracture. After the first week of operation, 3 patients (6.66%) operated by open reduction and one patient (2.22%) operated by closed reduction were infected (P < 0.05). The mean of elbow movement 8wecks after operation was 118.3±10.9 in opened group and it was 131.5±10.5 in close group grade (p < 0.001). The mean of operation time and operation cost was significantly more in the open group than the close group (P < 0.001). Conclusion: Based on the results of this study, the frequency distribution of postoperative complications, cost, hospitalization duration in the close group was lower than the opened group and more effective in suppracondilar fracture treatment. This method was prescribed for treatment of humerus fractures.