بررسي اثر آميودارون و كتوكونازول بر انگل ليشمانيا اينفانتوم در شرايط برون تني

In Vitro Study on effects of Amiodarone and Ketoconazole on Leishmania infantum

زمينه و هدف: ليشمانيوزيس از جمله بيماري‌هاي عفوني مهم و موثر بر سلامت عمومي در مناطق مختلف است. تركيبات شيميايي مختلفي عليه ليشمانيوز موثر مي‌باشند، اما بطور كلي درمان ليشمانيوز احشايي اغلب دشوار است. بنابراين شناسايي عوامل شيميايي جديد براي درمان و كنترل بيماري مهم است. از آنجايي كه مسيرهاي سنتز ارگوسترول يكي از اهداف درماني انگل­هاي ليشمانيا مي باشند، هدف از مطالعه­ي حاضر بررسي اثرات مجزا و همزمان دو داروي آميودارن و كتوكونازول بر روي انگل ليشمانيا اينفانتوم بوده ­است. روش كار: براي به دست آوردن فاز لگاريتمي، انگل در محيط BHI حاوي 10% سرم جنين گوساله، آنتي بيوتيك پني‌سيلين و استرپتومايسين كشت داده و در دماي 24 درجه سانتيگراد انكوبه شد. فرم‌هاي مشابه اماستيگوت‌ها در محيط BHI با 20% سرم جنين گوساله و 5/5 = pH كشت و در دماي 37 درجه سانتيگراد انكوبه گرديدند. حساسيت ليشمانيا اينفانتوم به آميودارون و كتوكونازول با بررسي تكثير انگل در حضور يا عدم حضور داروها با روش MTT ارزيابي شد. براي ارزيابي اثرات سينرژيس تي دو دارو بر ضد پروماستيگوت‌ها و اماستيگوت‌هاي اكسنيك، FIC محاسبه شد و منحني ايزوبولوگرام آن رسم گرديد. يافته­ها: آميودارون باعث كاهش زنده‌ماني پروماستيگوت‌ها و اماستيگوت‌هاي اكسنيك ليشمانيا گرديد. از طرف ديگر كتوكونازول نيز اثر وابسته به دوز داشته و بر روي پروماستيگوت‌ها و اماستيگوت‌هاي اكسنيك موثر بود. در استفاده همزمان دو دارو با بررسي مقدار FIC و منحني مقعر ايزوبولوگرام مشخص گرديد كه دو دارو داراي اثرات سينرژيستي بوده و اثر يكديگر را كاملا تقويت مي­كنند. نتيجه­گيري: مطالعه­ي حاضر نشان داد كه دو داروي آميودارون و كتوكونازول به تنهايي و به صورت تركيبي در شرايط برون تني بر انگل ليشمانا اينفانتوم موثر مي­باشند و ممكن است تركيب دو داروي آميودارون و كتوكونا ز ول بتواند در درمان ليشمانيو ز احشايي موثر باشد. از طرف ديگر با تركيب اين دو دارو نه تنها از دوز دارو كاسته خواهد شد بلكه ا ز اثرات جانبي داروي آميودارون مانند اختلالات قلبي ، اختلالات تيروييد‌ و فيبروز ريوي كاسته خواهد شد.

Background & objectives: The leishmaniases are considered among the major infectious diseases affecting public health in several regions. There are many chemical agents which are effective in treatment of visceral leishmaniasis. But, overall treatment of visceral leishmaniasis is often difficult. Thus, identification of new chemotherapeutic agents is important for treatment of disease. Since targeting of the ergosterol synthesis pathway of Leishmania may be useful therapeutically, the aim of this study was to investigate the effect of alone or in combination of amiodarone and ketoconazole on Leishmania infantum. Methods : To obtain logarithmic promastigotes of L. infantum, the parasites were cultured in BHI medium with FCS 10% together with antibiotics of penicillin and streptomycin and incubated at 24° C. Amastigote forms were obtained in BHI medium supplemented with 20% FCS at pH of 5.5 which incubated in 37° C. L.infantum susceptibility to amiodarone and ketoconazole was evaluated by proliferation of parasites in the absence or presence of these drugs with MTT assay. For evaluation of antiproliferative synergism against promastigotes and axenic amastigotes, fractional inhibitory concentrations (FIC) were calculated. An isobologram curve was constructed too. Results: Amiodarone produced a marked reduction in the viability of L.infantum promastigotes and axenic amastigotes. On the other hand ketoconazole induced a dose dependent effect on the parasites proliferation for promastigotes and axenic amastigotes. When the drugs were used in combination, the results indicated clear synergistic as shown by a concave isobologram and FIC value. Conclusion: The present study represents the evidence that the combination of amiodarone plus ketoconazole acts synergistically in controlling L. infantume in vitro. It is possible that amiodarone could be used in combination with ketoconazole to combat infection at low doses, thus reducing its side effects such as cardiotoxicity, thyroid dysfunction and pulmonary fibrosis.