رابطه سبك‌هاي دلبستگي و سازگاري اجتماعي: نقش واسطه‌اي هوش هيجاني

Relationship between Attachment Styles and Social Adjustment: The Mediator Role of Emotional Intelligence

هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش واسطه‌اي هوش هيجاني در رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي و سازگاري اجتماعي بود. 206دانشجوي سال اول مقطع كارشناسي دانشگاه شيراز با استفاده از روش نمونه‌برداري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه سبك‌هاي دلبستگي (هازن و شيور،1987)، فرم كوتاه‌شده پرسشنامه هوش هيجاني (پترايدز و فارنهام، 2001) و سياهه سازگاري اجتماعي (بل، 1968 نقل از فرقداني، 1381) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند سبك‌هاي دلبستگي ناايمن دوسوگرا و اجتنابي به طور منفي و معنادار سازگاري اجتماعي را پيش‌بيني مي‌كنند. علاوه براين، هوش هيجاني در رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي ناايمن و سازگاري اجتماعي داراي نقش واسطه‌اي بود. بنابراين، مي‌‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه با ارتقاي هوش هيجاني و آگاه كردن خانواده‌ها در زمينه تاثير منفي سبك‌هاي دلبستگي ناايمن، مي‌توان تا حدودي از مشكلات سازگاري اجتماعي دانشجويان كاست.

The aim of this study was to investigate the mediating role of emotional intelligence in relationship between attachment styles and social adjustment among first year university student. Two hundred and six university students were selected by random cluster sampling method. The participants completed the Adult Attachment Styles Questionnaire (Hazan & Shaver, 1987), the Emotional Intelligence Questionnaire (Petrides & Furnham, 2001), and the Social Adjustment Inventory (Bell, 1968). The results indicated that insecure attachment styles (ambivalent and avoidant) predicted social adjustment negatively. It was also found that emotional intelligence mediated the relationship between insecure attachment styles and social adjustment. The findings suggest that by promoting emotional intelligence and informing the families of the negative effects of insecure attachment styles, the social adjustment may be reduced in students.