بررسي فراواني و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي انتروكوك‎هاي مقاوم به ونكومايسين جدا شده از نمونه‎هاي باليني بيمارستان‎هاي آموزشي اراك

Prevalence and antimicrobial susceptibility pattern of vancomycin resistant enterococci isolated from clinical sample of educational hospitals in Arak

چكيده زمينه و هدف: انتروكوكوس در ايران همانند سراسر جهان به عنوان يك پاتوژن مهم مطرح شده است. با افزايش استفاده از آنتي‎بيوتيك ونكومايسين، انتروكوك مقاوم به ونكومايسين، يك عامل مهم عفونت‎هاي بيمارستاني شده است. ونكومايسين قادر است همراه با يك آمينوگليكوزيد درمان موثري را براي عفونت‎هاي انتروكوكي فراهم كند. در عين حال مقاومت انتروكوك به آنتي‎بيوتيك ونكومايسين در حال افزايش است. در اين مطالعه به بررسي الگوي مقاومت آنتي‎بيوتيكي و فراواني انتروكوك‎هاي مقاوم به ونكومايسين پرداخته شده است. مواد و روش‎ها: در اين مطالعه تجربي، پس از جداسازي و تشخيص 150سويه انتروكوك از نمونه‎هاي باليني، الگوي مقاومت اين سويه‎ها نسبت به آنتي‎بيوتيك‎هاي اريترومايسين، تيكوپلانين، ونكومايسين، سيپروفلوكساسين، تتراسايكلين، جنتاميسين، كوتريموكسازول و لينوزوليد مورد بررسي قرار گرفت. هم‎چنين آزمون MIC در مورد نمونه‎هاي مقاوم به ونكومايسين با آنتي‎بيوتيك‎هاي ونكومايسين و تيكوپلانين به روش broth Micro dilution انجام شد. يافته‎ها: آزمون تعيين حساسيت باكتري‎ها نشان داد كه 6/14 درصد از نمونه‎ها به ونكومايسين و 3/5 درصد نيز به تيكوپلانين مقاوم بودند. به ترتيب 64، 40، 6/38، 6/6، 0 و 7/38 درصد از نمونه‎ها به اريترومايسين، كوتريموكسازول، سيپروفلوكساسين، تتراسايكلين، لينوزوليد و جنتاميسين مقاوم بودند. 14 نمونه داراي مقاومت بالا به ونكومايسين بودند وهمگي اين 14 نمونه،MIC بزرگ‎تر مساوي 256 ميكروگرم بر ميلي‎ليتر داشتند. نتيجه گيري: براساس نتايج به دست آمده، مقاومت به ونكومايسين در سويه‎هاي انتروكوك در اراك نيز مانند تمامي نقاط دنيا وجود دارد. درصد انتروكوك‎هاي مقاوم به ونكومايسن در اراك بالا است و انتخاب درمان مناسب جهت عفونت‎هاي ايجاد شده توسط انتروكوك ضروري مي باشد. واژگان كليدي: مقاومت آنتي بيوتيكي، انتروكوك، MIC ، ونكومايسين

Abstract Background: Enterococcus is known as an important pathogen in Iran like all around the world. The increasing use of vancomycin makes vancomycin-resistant enterococci an important nosocomial pathogen. Vancomycin in combination with an aminoglycoside can provide effective treatment for severe enterococcus infections, while resistance to vancomycin antibiotic is increasing in enterococci. In this study, the pattern of antibiotic resistance and prevalence of vancomycin resistance enterococci have been explored. Materials and Methods: In this experimental study, after isolating and identifying 150 strains of enterococci from clinical specimens, the antibiotic resistance pattern of these strains to erythromycin, teicoplanin, vancomycin, ciprofloxacin, tetracycline, gentamicin, co-trimoxazole and linezolid was examined. The MIC test by using micro dilution broth method was performed for the vancomycin resistance enterococci specimens with the vancomycin and teicoplanin antibiotics. Results: Antibiotic susceptibility test showed 14% and 5.3% of the samples were resistant to vancomycin and teicoplanin respectively. Resistant to erythromycin, co-trimoxazole, ciprofloxacin, tetracycline, linezolid and gentamicin were 64, 40, 38.6, 6.6, 0, 38.76 percent respectively. Fourteen samples had high resistance to vancomycin which MIC were ? 256 µg/ml. Conclusion: Based on the results of present study, there are vancomycin-resistant enterococci in Arak as well as other parts of the world. The percentage of vancomycin resistance enterococci is high in Arak and appropriate treatment of infections caused by enterococcus is essential. Keywords: Antibiotic resistance, Enterococcus, MIC, Vancomycin