تاثير دو روش تمرين درماني حس عمقي و تحملي در درمان بيماران با گردن درد مزمن غير اختصاصي

The effect of Two Exercise Therapy Programs (Proprioceptive and Endurance Training) to Treat Patients with Chronic Non-Specific Neck Pain

سابقه و هدف: گردن درد يكي از اختلالات شايع جوامع امروزي خصوصا جوامع صنعتي مي باشد كه در درمان آن افزايش تحمل عضلاني و بهبود عملكرد سيستم نوروماسكولار با انجام تمرينات حس عمقي دو رويكرد جديد درماني هستند. اين مطالعه به منظور بررسي تاثير دو روش تمرين درماني تحملي و برنامه تمريني حس عمقي در درمان بيماران مبتلا به گردن درد مزمن غير اختصاصي انجام شد. مواد و روشها: اين مطالعه تجربي بر روي 47 بيمار زن و مرد مبتلا به گردن درد مزمن غير اختصاصي انجام شد. بيماران از نمونه هاي در دسترس بودند كه در دو گروه برنامه تحملي و برنامه حس عمقي طي ده جلسه درمان روزانه قرار گرفتند. تحمل عضلات فلكسور عمقي بكمك دستگاه فشارسنج چاتانوگا (ميلي متر جيوه)، خطاي بازسازي سر و گردن به وسيله كلاه با منبع پرتو ليزري (درجه)، ميزان ناتواني با استفاده از پرسشنامه فارسي و استاندارد شده NPDS (Neck Pain & Disability Scale) &NDI(Neck Disability Index) و درد از طريق (Visual Analogue Scale) VAS در مراحل قبل از درمان، جلسه دهم درمان و 45 روز پس از درمان اندازه گيري و در دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در هر دو گروه، شاخص هاي تحمل، خطاي بازسازي سر و گردن و درد قبل و بعد از درمان داراي تفاوت معني داري بود (05/0p < ، 01/0p < ، 05/0p < ). نتايج حاصل از مقايسه ميانگين درصد اختلاف مقادير قبل و بعد از درمان در بين دو گروه نشان داد كه مقادير شاخص تحمل در گروه تحملي و شاخص بازسازي مفصل در گروه حس عمقي هر يك به طور معني داري بيشتر از گروه ديگر بود (003/0p < و 005/0=p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه ده جلسه برنامه تمريني تحملي و برنامه تمريني حس عمقي در ناحيه گردن مي تواند در بهبود تحمل، خطاي حس عمقي و درد بيماران با گردن درد مزمن غير اختصاصي موثر باشد. تمرينات تحملي به عنوان يك روش موثرتر در بهبود تحمل و برنامه تمريني حس عمقي نيز در بهبود خطاي بازسازي مفصل در بيماران با گردن درد مزمن غير اختصاصي مي باشند.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Neck pain is very common in new industrial societies. Endurance and neuromuscular trainings are two types of exercise therapy to treat patients with chronic non-specific neck pain. So, the purpose of this study was to evaluate the effectiveness of two exercise protocols including: endurance training and proprioceptive exercise, in treatment of patients with chronic non-specific neck pain. METHODS: Forty seven patients (male and female) with chronic non-specific neck pain participated in this experimental study. Subjects were randomized into two exercise groups: endurance training (ET) and proprioceptive training (PT) to get their exercises for 10 daily sessions. To measure deep flexor muscle endurance (mmHg), pressure biofeedback (Chatannooga) was used, cervico-cranial joint position error (degree) calculated with laser resource device and neck pain and disability identified by using Neck Disability Index, Neck Pain and Disability Scale Questionnaires and Visual Analog Scale before, 10 days and 45 days after treatment. FINDINGS: Joint position error, endurance index and pain changed significantly after treatment in 2 groups; (p < 0.05, p < 0.01 and p < 0.05). Mean percentage difference of variables for endurance index improved significantly more in endurance training group (p < 0.03), and more improvement in joint position error measurement was found in proprioceptive group (p < 0.05). CONCLUSION: It seems that ten sessions of endurance and proprioceptive training can improve endurance and reduce joint position error and pain in patients with chronic non-specific neck pain. Endurance training appeared to be more efficient for enhancement of the level of muscle endurance in patients with chronic non-specific neck pain. However, proprioceptive training sounds more effective in reducing joint position error pain in such a group of patients. KEY WORDS: Neck pain, Muscles, Proprioception, Endurance, Training.