بررسي تاثير حجامت بر شاخص‎هاي استرس اكسيداتيو و برخي فاكتورهاي خوني در بيماران ديابت نوع 2

Effect of cupping on blood factors and oxidative stress in diabetes type II

چكيده زمينه و هدف: ديابت يكي از مهم‎ترين مشكلات بهداشتي جهان محسوب مي‌شود سلول‎هاي بتا مستعد تخريب توسط راديكال‎هاي آزاد هستند. با توجه به مكانيسم‎هاي حجامت، تاثير آن بر فاكتورهاي بيوشيميايي و استرس اكسيداتيو هم‎زمان با دارو درماني مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش: در اين مطالعه كارآزمايي باليني از 30 نفر از افراد ديابتي در دو طيف ابتدايي و انتهايي بيماري مراجعه كننده به مركز ديابت، 5 ميلي ليتر نمونه خون وريدي گرفته شد. اين افراد علاوه بر دريافت درمان دارويي متفورمين و گلي بن كلاميد پس از يك ماه مورد حجامت قرار گرفته و بعد از يك ماه مورد بررسي قرار گرفتند و نمونه‎هاي خون وريدي قبل و بعد از درمان از نظر شاخص‎هاي ديابت و استرس اكسيداتيو مقايسه شدند. جهت ارزيابي پراكسيداسيون ليپيدي از تيوباربيتوريك اسيد، براي اندازه‌گيري آنتي‌اكسيدان‌هاي تام سرم از روش FRAP و فاكتورهاي بيوشيميايي خوني با كيت‎هاي پارس آزمون اندازه‎گيري شدند. يافته‎ها: ميزان هموگلوبينA1C ، قند خون ناشتا، قند خون 2 ساعت پس از ناشتا، تري گليسيريد، كلسترول، ليپوپروتيين با دانسيته پايين و هم‎چنين ليپوپروتيين با دانسيته بالا نيز افزايش معني‎داري را نشان داد و اسپارتات ترانسفراز در افراد ديابتيك پس از حجامت كاهش معني دار را نشان داد(05/0p < ). نتيجه گيري: حجامت باعث بهبود فاكتورهاي خوني در افراد ديابتيكي مي‎شود و پيشنهاد مي‎گردد كه به عنوان درمان مكمل در افراد ديابتي نوع 2 مورد استفاده قرار گيرد. واژگان كليدي: حجامت، ديابت، استرس اكسيداتيو، پارامترهاي بيوشيميايي خون،

Abstract Background: Diabetes mellitus is one of the most important health problems in the world. B-cells are susceptible to damage by free radicals. Noticing the mechanism of cupping, this study was carried out to evaluate the effect of cupping together with drug therapy on biochemical factors and oxidative stress. Materials and Methods: In this clinical trial, 5ml of intravenous blood was obtained from diabetic patients in beginning and late stages of this disease who referred to a diabetes center. In addition to receiving metformin and glibenclamide, the patients underwent cupping after one month and were analyzed one month later. Blood samples obtained one month before and after the treatment were compared in terms of diabetes and oxidative stress indicators. To evaluate lipid peroxidation, TBA method was used and FRAPS method was employed to measure total serum antioxidants and blood factors by Pars Azmon kit. Results: Hemoglobin A1C, fasting blood sugar, blood sugar 2 hours after fasting, triglycerides, cholesterol, and low-density lipoprotein as well as high-density lipoprotein showed significant increases. Aspartate transferase in diabetic patients significantly decreased after phlebotomy (p < 0.05). Conclusion: Cupping improves blood factors in diabetic patients and it is recommended to be used as a complementary treatment in patients with diabetes type II. Keywords: Cupping, diabetes, oxidative stress, biochemical factors