خودمراقبتي و عوامل مرتبط با آن در بيماران ديابتي شهر خرم آباد

The self care and its related factors in diabetic patients of khorramabad city

مقدمه: خودمراقبتي فرايندي مهم در كنترل بيماري ديابت محسوب مي شود. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت خودمراقبتي و عوامل موثر بر آن در بيماران مبتلا به ديابت ساكن شهر خرم آباد بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي 80 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه كننده به درمانگاه هاي ديابت بيمارستان ها، پايگاه هاي شهري و يك مطب فوق تخصصي غدد در سطح شهر خرم آباد به روش نمونه گيري در دسترس مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات مقياس توبرت گلاسكو بود كه وضعيت خودمراقبتي بيماران را در زمينه هاي مختلف طي هفت روز گذشته مورد ارزيابي قرار مي داد. داده ها با استفاده از آزمون هاي تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: ميانگين نمرات خودمراقبتي در بيماران 6/12±7/32 و وضعيت خودمراقبتي در حد متوسط بود. كمترين ميانگين نمرات رفتارهاي خودمراقبتي مربوط به انجام آزمايش قند خون (8/3±4/3)، انجام فعاليت فيزيكي (2/4±7/4) و مراقبت عمومي از پاها (9/4±9/4) بود. ميانگين نمرات خودمراقبتي براساس ميزان تحصيلات، محل سكونت، نوع درمان دريافتي و شبكه زندگي بيماران به صورت معناداري متفاوت بود (05/0(P < . بحث و نتيجه گيري: به منظور ارتقا سطح سلامت بيماران ديابتي و كنترل مناسب بيماري برنامه هاي آموزشي با هدف توانمندسازي بيماران در زمينه مراقبت از خود بايد مورد توجه واقع شود.

Background : Self-care is considered as an important process in to control diabetes. The aim of this study was to investigate the self care and its influencing factors in diabetic patients in Khorramabad city. Materials and Methods: In this cross-sectional study 80 patients with type 2 diabetes, a dmitted to hospitals diabetes clinic and urban health care centers and an endocrinologistʹs office in Khorramabad, were selected using convenience sampling method. Data ghathering tool in this study was self-care scale Tubert – Glasgow which assessed the self care of their patients in different domains during the past seven days. Data were analysed by independent t- tests and one way ANOVA. Results: Self-care average scores in patients were (32.7±12.76) and the utility level was moderate. Low self-care behaviors were seen in daily check of blood glucose (3.4±3.8), physical activity(4.7±4.2) and general care of the feet(4.9±4.9). The self care average scores based on litrecy, resident place , type of treatment and the patientsʹ life net was significantly different . Conclusion: : In order for health promotion and optimal control of disease in diabetic patients, training programs to empower patients in their self care should be considered