حساسيت به نيتروفورانتويين در انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين

Nitrofurantoin sensitivity in vancomycin resistant enterococcus

چكيده زمينه و هدف: انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين سومين عامل مهم عفونت‌هاي بيمارستاني بعد از استافيلوكوكسي و اشرشيا كولي مي‌باشند. هدف از اين مطالعه ارزيابي الگوي مقاومت انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين نسبت به آنتي بيوتيك‌هاي پيشنهاد شده توسط انستيتو استاندارد آزمايشگاه هاي باليني مي‌باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي- آزمايشگاهي 833 انتروكوكسي از بيمارستان‌هاي منتخب تهران از نمونه‌هاي ادرار، خون، زخم و ساير نمونه‌ها جمع‌آوري و بعد از تاييد ايزوله‌ها، با استفاده از ديسك 30 ميكروگرمي ونكومايسين و رقت سازي در آگار با استفاده از پودر ونكومايسين، انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين جداسازي و حداقل غلظت بازدارنده آنها تعيين شد سپس حساسيت اين انتروكوكسي‌ها نسبت به آنتي بيوتيك‌هاي پيشنهاد شده در استاندارد (100 M) انستيتو استاندارد براي درمان انتروكوكسي ارزيابي شد. يافته ها: از 833 انتروكوكسي جدا شده به ترتيب 4 و 5/38 درصد داراي مقاومت سطح بالا و مقاومت سطح پايين نسبت به ونكومايسين بودند. 85، 97، 42، 94، 30، 70، 24 و 6 درصد از آنهايي كه داراي مقاومت سطح بالا بودند نسبت به آمپي‌سيلين، پني‌سيلين، تتراسيكلين، ريفامپين، كلرامفنيكل، جنتاميسين، سينرسيد و لينوزوليد مقاوم بودند. تمامي اين انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين به نيتروفورانتويين حساس بودند. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه تمامي انتروكوكسي‌هاي مقاوم به ونكومايسين نسبت به نيتروفورانتويين حساس بودند و اين آنتي بيوتيك به عنوان يك داروي انتخابي در عفونت‌هاي ادراري مي‌تواند براي درمان انتروكوكسي‌هاي مقاوم نيز مناسب معرفي گردد. واژگان كليدي: نمونه كلينيكي، نيتروفورانتويين، انتروكوكسي مقاوم به ونكومايسين

Abstract Background Vancomycin resistant enterococcus (VRE) is the third major cause of nosocomial infections in hospitals after staphylococcus and E. coli. The aim of this study was to evaluate resistance pattern of VRE to the antibiotics recommended by CLSI. Materials and Methods: In this clinical trial, 833 enterococci, obtained from urine, wound, blood, and stool, were selectively collected from hospitals in Tehran. After verification of the VRE isolates through the use of 30µg vancomycin disc and agar dilution, VREs were isolated, and their inhibiting concentrations were determined. The sensitivity of these enterococci to antibiotics was assessed at CLSI’s M100 standard. Results: Of the 833 isolated enterococci, 4% had a high level of resistance to vancomycin, and 38.5% had a low level of resistance to vancomycin. Of the VREs, 8.5%, 85%, 50%, 42%, 94%, 30%, 70%, 24%, 6%, and 97% were resistant to vancomycin, ampicilin, erythromycin, tetracycline, rifampin, chloramphenicol, gentamicin, synercid, linozolid and penicillin, respectively. All these VRE isolates were sensitive to nitrofurantoin. Conclusion: In this study, all VRE isolates were sensitive to nitroforantoin, and this antibiotic, as a drug of choice for urinary tract infections, can also be recommended in the treatment of resistant enterococci. Keywords: Clinical sample, Nitrofurantoin, VRE