بررسي ارتباط كمال‌گرايي و اضطراب امتحان با اهمال‌كاري تحصيلي در دانشجويان

The Study on the Relationship between Perfectionism and Test Anxiety and Academic Procrastination in University Students

هدف از پژوهش ‌حاضر بررسي ارتباط كمال‌گرايي و اضطراب امتحان با اهمال‌كاري تحصيلي در دانشجويان كارشناسي دانشگاه شهيد رجايي بود. از روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي استفاده شد. از ميان دانشجويان كارشناسي 385 نفر‌(189 دختر و 196 پسر) به روش تصادفي طبقه‌اي به‌‌عنوان نمونه‌ انتخاب شدند و مقياس اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راث بلوم، پرسشنامه كمال‌گرايي هويت و فلت و پرسشنامه اضطراب امتحان اسپيل برگر را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي، رگرسيون همزمان، رگرسيون گام به گام، z فيشر، و t دو گروهي استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين كمال‌گرايي با اهمال‌كاري تحصيلي و همچنين بين اضطراب امتحان با اهمال‌كاري تحصيلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج نشان داد كه كمال‌گرايي و اضطراب امتحان به‌‌طور مثبت و معناداري اهمال‌كاري تحصيلي را پيش‌بيني مي‌كنند و در مجموع اين دو متغير توانستند8‌% واريانس متغير اهمال‌كاري تحصيلي را تبيين ‌كنند. نتايج آزمون‌z فيشر نشان داد بين ضريب همبستگي كمال‌گرايي و اهمال‌كاري تحصيلي و همچنين رابطه اضطراب امتحان و اهمال‌كاري تحصيلي در ميان دختران و پسران تفاوت معناداري وجود ندارد. علاوه بر اين نتايج نشان داد كه نمونه مورد مطالعه داراي 73‌%اهمال‌كاري تحصيلي بودند. با توجه به اين يافته‌ها مي‌توان گفت كه با افزايش ميزان كمال‌گرايي و اضطراب امتحان در دانشجويان، ميزان اهمال‌كاري تحصيلي نيز در آن‌ها افزايش مي‌يابد.

This study was aimed at examining the relationship between perfectionism and test anxiety and academic procrastination among undergraduate students at Shahid Rajaee University of Tehran. The research method used was descriptive and correlational. The sample of the study included 385 undergraduate students (189 females and 196 males) who were selected through stratified random sampling. The subjects completed Solomon and Ruth Bloomʹs Academic Procrastination Scale, Perfectionism Questionnaire and Spielbergerʹs Test Anxiety Scale. Data analysis was conducted through statistical methods such as descriptive statistics, regression, simultaneous and stepwise regression, z Fischer, and T. The results showed a significant and positive relationship between academic procrastination and perfectionism (p < 0.01, r= 0.24). Also, there was a positive and significant relationship between academic procrastination and test anxiety (p < 0.01, r= 0.21). The results of inter-regression showed that the variables of perfectionism and test anxiety could predict academic procrastination significantly. In general, these two variables could account for academic procrastination with 8 percent variance. Given these findings, it can be said that increasing perfectionism and test anxiety among undergraduate students will lead to increasing amount of academic procrastination.