سير تحول اغراق در سبك خراساني

Evolution of exaggeration in Khorasani style

سبك خراساني يا تركستاني به عنوان نخستين سبك شعر فارسي دري كه از آغاز نيمه دوم قرن سوم تا پايان قرن پنجم را در بر ميگيرد ، از حيث صور خيال و گونه هاي ايماژ، بيشتر از تشبيه آن هم تشبيهات عيني و حسي در خلق تصاوير شاعرانه سود جسته است اما نقش اغراق يا Exaggeration در بعضي از انواع ادبي در اين سبك مهم ترين نقش به شمار ميرود در اين مقاله نگارنده تلاش ميكند تا به تبيين نقش اين عنصر در سبك خراساني و سير تحولي آن در گونه هاي ادبي متعدد بپردازد و نشان دهد كه در مدح و حماسه هاي سبك خراساني اغراق بيشترين جلوه و نمود را داشته است.

Khorasani or turkestani style as a first style of Persian Dari poem, which is contained of early second half of third century up to late of fifth century, has used of similarity (specialy sensitive and ostensibly similarity in creating poet images) as viewpoint of image aspects, but the role of exaggeration is considered as the most important role in some of aspects of literature in this style. In this paper has been tried that the role of this element is justified in khorasani style and its revolutions mainstream on various aspects of literature and has been stated that exaggeration has had the most effect in the praise and the heroic poems of khorasani style.