جايگاه اعتصام به خدا در كلام امام سجاد عليه السلام (2)

The Status of Resorting to God in the Light of the Words of Imam Sajjad(a)(2)

آن گاه كه انسان با بلا و خطر مواجه مي شود، سراغ خداي متعال مي رود و از او ياري مي طلبد. ياري از خداوند در تنگناها و گرفتاري ها، ناشي از ضعف ايمان انسان است؛ انسان موحد واقعي همواره و در هر حال، به خداي متعال نيازمند و از او ياري مي جويد. امام سجاد عليه السلام در اين فراز از دعا به خدا اعتصام مي جويند، نه براي ضرر دنيوي، و يا عذاب اخروي؛ چون خود را همواره نيازمند او مي بيند. حضرت با نهايت خضوع و تواضع، به فرشتگان و بندگان صالح خداوند توسل جسته، از خدا مي خواهد كه به حق آنان برايشان منت نهند. اين مقاله به شرح تفصيلي اين موضوع مي پردازد.

When man faces a disaster or danger, he asks God for help. Asking aid from God only in times of distress indicates weakness of manʹs faith. A real monotheist always has a need of God, the Almighty and asks Him for help. In this part of the supplication by Imam Sajjad(a) he shows his adherence to God, out of fear of the harm in this world and punishment in the next world but because he has a need of God at all times. Imam Sajjad seeks access to God through angels and the righteous servants of God in utter meekness and humility and asks God to show kindness to him for the sake of them. This paper elaborates on this point at length.