نقش هويت ديني در خودمهارگري

The Role of Religious Identity in Self-Control

امروزه در روان شناسي، توانايي خويشتن در غلبه بر رفتارها، افكار، هيجانات، و تكانه هاي ناخواسته در قالب مفهومي به نام «خودمهارگري» نمود يافته است. خودمهارگري شرايط دستيابي به اهدافي را كه افراد براي خود تعيين نموده و با قواعد و معيارهاي اجتماعي مطابق است فراهم مي نمايد. هدف اين مقاله، تبيين چگونگي تاثير آموزه هاي ديني در خودمهارگري در ميان افرادي است كه به هويت ديني دست يافته اند. هويت ديني از يك سو، به ويژگي هاي مشترك در ميان پيروان يك دين اشاره داشته و از سوي ديگر، به تمايز دين داران نسبت به ديگر گروه هاي غيرديني توجه دارد. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي بوده و محقق با بررسي، دسته بندي، و تحليل آموزه هاي اسلامي در زمينه مهار خويشتن به يافته هاي ذيل دست يافته است: دين اسلام براي افرادي كه هويت ديني را پذيرفته اند، با چهار شيوه، شرايط ارتقاي خودمهارگري را فراهم مي نمايد كه عبارتند از: ارايه اهداف و معيارها، تعيين مصاديق مهار، ايجاد انگيزه مهار، و نظارتگري بر رفتارها.

In modern psychology, oneʹs ability which controls oneʹs behavior, thoughts, emotions and unpleasant shocks is presented in a frame referred to as self-control. Self-control prepares the ground for achieving the goals which people have set for themselves and which are in congruence with social rules. The aim of this paper is to show how religious injunctions effect self-control among those who maintain religious identity. Religious identity, on the one hand, refers to the common characteristics of the followers of a certain religion; and on the other hand, it takes care of the difference between religious people and irreligious groups. The research method is a descriptive- analytic, and the researcher investigates, classifies and analyzes the Islamic doctrines of self-control and then summarizes the findings as follows: Islam prepares the ground for improving self control among those who maintain religious identity in four ways: having aims and criteria, specifying the meaning of control, establishing the motives of control and supervising behaviors.