بررسي نگرش دندانپزشكان عمومي در ارتباط با روش‌هاي كنترل رفتاري كودكان

Evaluation of the attitudes of general dentists toward pediatric behavior guidance techniques

  زمينه و هدف: انجام كار موفق دندانپزشكی برای كودكان نه تنها به مهارت‌های دندانپزشك بستگی دارد بلكه نيازمند برقراری ارتباط با كودك و نيز حفظ همكاری وی می‌باشد. تصحيح عملكرد دندانپزشكان در زمينه روش‌های هدايت رفتاری، بر نظرات والدين تأثير گذاشته و كيفيت خدمات دندانپزشكی را افزايش می‌دهد. هدف از انجام اين پژوهش بررسی نگرش دندانپزشكان عمومی شهر اصفهان در ارتباط با روش‌های هدايت رفتاری كودكان بود.   روش بررسی: اين مطالعه توصيفی- تحليلی و از نوع مقطعی است. به منظور انجام اين پژوهش 100 نفر از دندانپزشكان عمومی شهر اصفهان به صورت تصادفی انتخاب گرديد و از آن‌ها خواسته شد تا به پرسشنامه (حاوی نگرش در رابطه با چهار روش هدايت رفتاری) پاسخ دهند. سؤالات مناسب درمورد هريك از روش‌ها توسط نويسندگان مقاله طرح شد و به همراه ويژگی‌های دموگرافيك شامل جنس، سن، دانشگاه محل تحصيل، سال فارغ التحصيلی، سابقه كار، متوسط تعداد بيماران اطفال مراجعه‌كننده در يك ماه در قالب يك پرسشنامه تهيه گرديد. به منظور بررسی ميزان نمره نگرش دندانپزشكان به تفكيك نوع پرسش به هر گزينه نمره‌ای از 1 تا 5 تعلق گرفته و مجموع آن‌ها درنظر گرفته شد. نمره بالاتر نشاندهنده نگرش مثبت‌تر دندانپزشك می‌باشد. داده‌های حاصله توسط آزمون‌های آماری T-test ، ضريب همبستگی پيرسون و آناليز واريانس يكطرفه مورد بررسی قرار گرفت (05/0 P < ).   يافته‌ها: ميانگين نمره نگرش دندانپزشكان برای روش‌های كنترل رفتاری در كودكان به ترتيب تقويت مثبت (7/2 ± 2/4)، بيهوشی عمومی (4/4 ± 5/3)، آرام بخشی با نيتروس اكسايد (4/4 ± 4/3) و درنهايت آرام‌ بخشی دارويی (7/2 ± 2/3) بود. ميانگين نمره نگرش دندانپزشكان با سن، جنس، تجربه كاری و تعداد بيمار كودك ارتباط آماری معنی‌داری نشان نداد (05/0 P> ).   نتيجه‌گيری: نگرش دندانپزشكان عمومی نسبت به روش‌های مختلف كنترل رفتاری با جنس، سن، تجربه كاری و تعداد بيماران اطفال ارتباط داشت. تمايل دندانپزشكان عمومی نسبت به روش‌های كنترل غيردارويی رفتاری مانند تقويت مثبت بيشتر بود.

  Background and Aims: Successful pediatric dentistry depends on the dentistʹs technical skills, as well as his/her ability to acquire and maintain a childʹs cooperation. The correction of dentist’ performance in this area affects the view of parents and increases the quality of dental services. The aim of this study was to evaluate the attitudes of general dentists toward behavior guidance techniques in Isfahan.   Materials and Methods: In this descriptive- analytic cross-sectional study, 100 general dentists of Isfahan city were selected with simple random sampling technique. They were asked to complete the questionnaire inquiring their attitude toward four different behavioral management techniques . An appropriate question about each of the methods was proposed by the authors, along with demographic characteristics including: gender, age, university, year of graduation, work experience, the mean number of pediatric patients referred in one month was provided in the form of a questionnaire. To evaluate the attitude of dentists to the questionnaire, the score from 1 to 5 was given to each item and the total score was considered. Higher score indicated more positive attitude of dentist. Data were analyzed using T-test, Pearsons correlation and one-way ANOVA (P<0.05).   Results: The mean scores for dental behavioral management techniques were positive reinforcement (4.2±2.7), general anesthesia (3.5±4.4), N2O sedation (3.4±4.4) and pharmacologic sedation (3.2±2.7), respectively. There were no significant differences between the mean score of dentist attitude and age, gender, clinical experience and the number of pediatric patient (P>0.05).   Conclusion: General dentists’ attitudes towards different behavior management techniques were associated with age, gender, clinical experience and the number of pediatric patient. General dentists’ tend was more towards non-drug behavior control methods such as positive reinforcement.