نقش سرمايه انساني در اثر‌بخشي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي بر رشد اقتصاد كشورهاي حوزه خليج فارس

سرمايه‌گذاري يكي از بخش‌هاي اساسي و غير قابل تفكيك در اقتصاد هر كشور است كه به دو صورت داخلي و خارجي ظاهر مي‌شود. سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي مستلزم ارتباط بلندمدت و نشان‌دهنده منافع پايدار و كنترل واحد اقتصادي مقيم كشور ديگر است. در اين مطالعه به بررسي اثر سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي بر رشد اقتصادي در كشورهاي حوزه خليج‌فارس از جمله ايران در سالهاي 2011-1995 پرداخته شده است. نتايج نشان مي‌دهد سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي از طريق افزايش سرمايه فيزيكي اثر مثبت و معناداري بر رشد اقتصادي اين كشورها داشته اما در مقابل بر سرمايه انساني اثر منفي داشته است. به‌عبارت‌ديگر، با توجه به سطح پايين سرمايه انساني در كشورهاي حوزه خليج‌‌فارس امكان انتقال تكنولوژي از طريق سرمايه‌گذاري خارجي وجود نداشته كه اين امر مانع افزايش بهره‌وري و نيز بهره‌مندي از سرريزهاي تكنولوژي مي‌شود، به طوري كه عاملي بازدارنده در برابر رشد اقتصادي اين كشورهاست.

Investment fundamental and inseparable part of the economy that appear to both domestic and foreign . This study examines the effect of FDI on economic growth in the Persian Gulf states and Iran, has been studied during 2011-1995. The results indicate that foreign direct investment through increased physical capital on economic growth has had a significant positive effect. Interaction between human capital and FDI on economic growth and the negative effect is statistically significant in other words, given the low level of human capital. n this set of countries there is no possibility of technology transfer through foreign investment This prevents increased productivity and technology spillovers will benefit from the deterrent to economic growth in this category of countries.