موانع مشاركت در فعاليت‌هاي بدني تفريحي معلولين با صندلي چرخدار در استان كرمان

Participant barriers of Kerman province’s wheel chaired people in recreational activities

مقدمه: فعاليت بدني در اوقات فراغت مي‌تواند اميد به زندگي را در معلولان افزايش داده و باعث شادابي، ارتباط با ديگران، مشاركت در كارهاي جمعي و جلوگيري از گوشه‌گيري و كسالت شود. پژوهش حاضر به بررسي موانع مشاركت در فعاليت‌هاي بدني تفريحي افراد وابسته به ويلچر در استان كرمان پرداخته است. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي بوده و جامعه آماري آن را كليه معلولان وابسته به ويلچر استان كرمان تشكيل داده است. نمونه پژوهش 276 نفر از اين جامعه بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق‌ ساخته‌اي بود كه روايي صوري و محتوايي (91/0= CVI) آن به تاييد اساتيد فن رسيد. روايي سازه با تحليل عاملي اكتشافي و پايايي پرسشنامه با آلفاي كرونباخ و آزمون-باز آزمون تاييد گرديد. نتا‌يج: وضعيت انواع فعاليت در اوقات فراغت به طور معني‌داري پايين‌تر از حد متوسط بود. ميانگين موانع فردي موثر بر فعاليت بدني در اوقات فراغت به طور معني‌داري پايين‌تر از حد متوسط بود. اولويت‌بندي موانع فردي موثر بر فعاليت بدني حاكي از اختلاف معني‌داري بين ميانگين رتبه‌ها بوده و شرايط شغلي به طور معني‌داري بيشتر بود. ميزان موانع ساختاري به طور معني‌داري پايين‌تر از حد متوسط بود. در اولويت‌بندي موانع ساختاري، دستيابي فيزيكي بيشتر بود. ميانگين موانع فرهنگي– اجتماعي به طور معني‌داري بالاتر از حد متوسط بوده و در اولويت‌بندي موانع فرهنگي-اجتماعي ديدگاه دوستان، همكاران و آشنايان به طور معني‌داري بيشتر بود. بحث و نتيجه‌گيري: معلولان با صندلي چرخدار بيشتر موانع را در ديدگاه جامعه، همكاران و آشنايان خود مي‌دانند و موانع فردي و ساختاري موانع قابل توجهي براي مشاركت در فعاليت بدني آنان نيستند.

Background Physical activity in leisure time can increase life expectancy and cause enthusiasm, communication with others, participation in community activities and prevent withdrawal and malaise. This research studies the barriers of Kerman province’s wheel chaired people in participating in recreational activities. Methods: This study was cross-sectional. The statistical population contained all wheel chaired people of Kerman province and the sample was 276 that were chosen by convenient sampling method. The instrument was an author made questionnaire of “Participant barriers of Kerman province’s wheel chaired people” and the face and content validity (CVI=0.91) was confirmed by sport management professors. For validity exploratory factor analysis was used. Cronbach alpha and test retest was used to determine the reliability. Results: All leisure activities were lower than average. The mean of personal barriers effecting leisure time physical activities was lower than the average significantly. Prioritising personal barriers effecting physical activity showed a significant difference between the rankings of personal barriers and employment conditions was significantly more than other factors. The mean of structural barriers effecting physical activity in leisure time was lower than average. Ranking structural barriers showed that physical access was more than others. The mean of socio-cultural factors was significantly more than average and the view of friends, colleagues and acquaintances was significantly more than other factors. Conclusion: Wheelchaired people think most of the barriers are in relation with the attitudes of the society, coworkers and family. There are not considerable personal and structural barriers for participation in physical activity.