بررسي معناي دين بر اساس «درآمد» درس‌گفتارهاي فلسفه دين هگل

Hegel’s Perception of Religion in the Lectures of the Philosophy of Religion

هگل نخستين فيلسوفي بود كه در درس‌هايش در برلين مباحثي ذيل عنوان فلسفه دين مطرح كرد. دريافت او از دين علاوه‌ بر فهم متعارف، از فهم هم‌عصرانش نيز متفاوت بود. هگل بر خلاف تلقي روزگارش نه دين را از حوزه شناخت بيرون گذاشت و نه آن را به احساس فروكاست. او با نگاه تاريخي خود اديان را در سير تاريخي آن‌ها ديد و با اصول ديالكتيكي خويش به درك تازه‌اي از دين راه يافت. حاصل اين درك نشاندن دوباره دين در حوزه شناخت نظري شد. مقاله حاضر درصدد است ساز و كار درك هگل از دين را، بر اساس «درآمد» درس‌گفتارهاي فلسفه دين، بسان يكي از حوزه‌هاي شناخت نظري در معناي مد نظر او نشان دهد.

Hegel was the first philosopher who set forth some issues as the philosophy of religion while teaching in Berlin. His perception of religion was more than common understanding, and it was also different from his contemporaneous understanding. Unlike the others, he neither put the religion aside from knowledge nor reduced it to the feelingrealm. He considered all religions in a historical evolution and attained a new perception of religion by his dialectical principals. As a result, religion was put in the speculative knowledge again. Based on the Introduction to the Lectures of the Philosophy of Religion, this article is going to demonstrate Hegel’s perception of religion as part of the speculative knowledge realm.