مقايسه بازنمايي زنان در آثار استوديويي عكاسان ايراني و ژاپني اواخر قرن نوزدهم ميلادي

چكيده با ورود عكاسي در ايران به سال 1258 ه.ق/ 1842 م و در ژاپن با اختلاف كمتر از يك دهه به سال 1264 ه.ق/ 1848 م هم زمان شاهد رشد و ترقي روزافزوني در هنر عكاسي اين دو كشور هستيم. با توجه به اسناد تصويري ب هدست آمده از عكاسي قرن نوزدهم كشورهاي ايران و ژاپن، بازنمايي زنان در ژاپن به طور گسترد هتري ب هچشم مي خورد. نگارنده با بهره گيري از روش توصيفي به دنبال پاسخ اين پرسش ها بوده كه نحوه ورود صنعت عكاسي به كشور ژاپن و ايران در روند بازنمايي زنان در عكس چه نقشي داشته است و زنان چه جايگاهي و چه اهميتي در آثار استوديويي عكاسان ژاپني و ايراني قرن نوزدهم دارند. در ادامه روند و جريان پژوهش جهت بررسي و تفسير شباهت ها، تفاوت ها و چرايي كاربرد زنان در عكس هاي استوديويي از روش مقايسه اي استفاده شده است. در اين مقاله، در دو بخش مجزا ابتدا ورود عكاسي و چگونگي بازنمايي زنان در دو كشور ايران و ژاپن بيان شده است. سپس به مقايسه تصويري بازنمايي زن در عكاسي استوديويي ايران و ژاپن در مواردي از جمله طبقه اجتماعي زنان، پس زمينه، پوشش و نوع لباس، وضعيت و حالت قرارگيري مدل ها نسبت به هم مقايسه و تحليل شده است. هجوم سهمگين مدرنيته و مظاهر غرب به دنياي شرق كه ايران و ژاپن را شامل مي شد دو نتيجه بسيار متفاوت د ربر داشت. فرهنگ ژاپن در دوره ميجي با شناخت و تحليل غرب و عكاسي آن، در برداشت خود از اين ميراث عاقبت توانست از آن عنصري مختص خود كه عكاسي از نوع ژاپني است استخراج كند، اما هنرمند ايراني پس از دوره قاجار نه فقط در عكاسي بلكه در برخي هنرهاي ديگر نيز تنها به تقليدي سطحي و بي دخل و تصرف از غرب اكتفا كرد.