بررسي تاثير آموزش بر خودكارآمدي زنان نابارور

Effect of an Educational package on self-efficacy of infertile women

ناباروري در زندگي برخي از زوجين يك بحران بزرگ محسوب شده و مي‌تواند به افسردگي، اضطراب، طردشدگي اجتماعي و اختلال جنسي بيانجامد. مداخلات حمايتي با هدف افزايش خودكارآمدي ممكن است باعث افزايش و بهبود مهارت‌هاي غلبه بر مشكلات، ايجاد احساس بهتر و پيگيري درمان ناباروري گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير برنامه آموزشي بر خودكارآمدي زنان نابارور از خرداد ماه لغايت مهر سال 1391 انجام گرفت. در اين مطالعه كه از نوع كارآزمايي باليني تجربي بود 104 زن نابارور با عامل زنانه مراجعه‌كننده به يكي از مراكز ناباروري وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران با تخصيص تصادفي در گروه‌هاي كنترل و مداخله شركت نمودند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و پرسشنامه خودكارآمدي ويژه ناباروري كوزينيو و همكاران بود. پس از انجام پيش آزمون در دو گروه، برنامه آموزشي بصورت چهار جلسه گروهي60 تا 90 دقيقه اي در چهار هفته متوالي جهت گروه مداخله ارايه گرديد. گروه مداخله 6 هفته بعد از آخرين جلسه آموزشي و گروه كنترل نيز 6 هفته بعد از تكميل اوليه پرسشنامه ها مجددا پرسشنامه خودكارآمدي ناباروري را تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار نسخه 16 و آزمون‌هاي آماري كاي دو (X²)، آزمون tزوج وt مستقل انجام گرفت. قبل از مداخله دوگروه از لحاظ متغيرهاي جمعيت شناختي و خودكارآمدي اختلاف آماري معني‌دار نداشتند (886/0= P)، ولي بعد از مداخله آموزشي بين ميانگين نمرات خودكارآمدي دو گروه اختلاف آماري معني‌دار وجود داشت (001/0 > P). به طور كلي بر اساس نتايح حاصله، برنامه آموزشي بر خودكارآمدي زنان نابارور موثر بوده است؛ لذا پيشنهاد مي‌شود اين برنامه براي ساير زنان نابارور در سطح وسيع تر به كار گرفته شود.

Objective (s): Infertility affects 9% to 15% of the childbearing women population. Infertility is a major life crisis and can lead to depression, anxiety, social isolation and sexual dysfunction. This study aimed to investigate about the effect of an educational package on self-efficacy of infertile women. Methods: This experimental study carried out in a reproductive health center affiliated to Tehran University of Medical Sciences in Iran in 2012. A sample of 104 infertile women attending the center was randomly allocated to intervention and control groups. The intervention group received an educational program in four sessions on four consecutive weeks. Each session lasted for 60-90 minutes. In addition, a booklet was given to the intervention group. The control group only received usual care. Both groups completed the questionnaires at two points in time: at baseline and six weeks after the last educational session. Data were collected by a questionnaire including items on demographic and infertility self-efficacy scale (ISE). Data were analyzed using chi-square, paired t-test and independent sample t test. Results: There was no significant difference between the two groups at baseline. However, there was a significant difference between self-efficacy scores in two groups after intervention (P < 0.0001). Conclusion: The findings showed that the educational package was effective in increasing self-efficacy of infertile women. Indeed, implementation of programs to improve self-efficacy in women is recommended. Key Words: Educational package, self-efficacy, infertile women