پديد آورندگان :
برنا، حاجيه نويسنده گروه اطفال، بيمارستان مصطفي خميني، دانشكده پزشكي، دانشگاه شاهد Borna , Hajieh , رفعتي، شيوا نويسنده گروه اطفال، بيمارستان مصطفي خميني، دانشكده پزشكي، دانشگاه شاهد Rafati, Shiva , حاج ابراهيم تهراني، فاطمه نويسنده گروه اطفال، بيمارستان مصطفي خميني، دانشكده پزشكي، دانشگاه شاهد Haj Ebrahim Tehrani, Fathemeh
كليدواژه :
dehydration , risk factors , Hypernatremia , newborn
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: دهيدراتاسيون هيپرناترميك در نوزادان يك بيماری جدی و تهديد كننده حيات است كه می‌تواند باعث آسيب سيستم عصبی مركزی شود. هدف از اين مطالعه تعيين شيوع هيپرناترمی و بررسی فراوانی علايم بالينی و آزمايشگاهی دهيدراتاسيون هيپرناترميك در نوزادان ترم بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی در 2015 نوزاد ترم بستری در بخش نوزادان بيمارستان مصطفی خمينی و حضرت زينب (س) در شهر تهران از فروردين سال 1389 تا اسفند 1391 انجام شد. شيوع هيپرناترمی (145< mmol/lسديم) و يافته‌های بالينی و آزمايشگاهی و برخی از فاكتورهای موثر بر شدت آن در بيماران بررسی شد. در نهايت 111 نوزاد هيپرناترميك در دو گروه سديم 150≥ (گروه يك) و 150< (گروه دو) وارد مطالعه شدند. نوزادان نارس كمتر از 37 هفته، واجد ناهنجاری مادرزادی، شيرخشك‌خوار، سپسيس و بيماری ارگانيك از مطالعه خارج شدند و (05/0P<) معنا‌دار در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: از 2015 نوزاد بستری 111 (2/5%) مورد هيپرناترمی داشتند. 58 (25/52%) نوزاد پسر و محدوده سديم 175-146 با ميانگين mmol/l 3/150 بود. شايعترين يافته‌های بالينی در دو گروه دو، يك به‌ترتيب خواب‌آلودگی (5/84%، 81%) تب (1/74%، 6/73%)، خوب شــــير نخوردن (6/73%، 3/67%)، كاهش وزن (9/84%، 2/60%) و كاهش حجم ادرار (8/52%، 31%) بود. اوليگوری، بی‌قراری، تشنج، كاهش وزن، ادرار نارنجی، در گروه دو به‌طور معنا‌دار بالاتر از گروه يك بود. شدت هيپرناترمی ارتباط معنا‌داری با سن (046/0P=)، وزن (022/0P=) و زمان شروع تغذيه نوزاد داشت (016/0P=).
نتيجه‌گيری: توجه كافی نسبت به علايم هشداردهنده هيپرناترمی مانند خواب آلودگی، كاهش وزن، اوليگوری، خوب شير نخوردن، تب، بی‌قراری و تعيين سطح سديم سرم در موارد مشكوك می‌توان به‌طور قابل توجهی عوارض بالقوه دهيدراتاسيون هيپرناترميك را در نوزادان كاهش داد.
چكيده لاتين :
Background: Hypernatremic dehydration in neonate is a serious potentially life treating can damage the central nervous system. The aim of this study was to determine the clinical and laboratory signs of hypernatremic dehydration in term infant.
Methods: A cross sectional study was performed from April 2010 to March 2012 in 111 neonates with sodium>145 mmol/l who were admitted at the Mostafa Khomeini and Hazrat Zainab Hospitals in Tehran, Iran. The incidence of clinical and laboratory findings and relationship between some risk factors influencing the severity of hypernatremia were reviewed. The patients were subdivided in two groups: Na<150 mmol/l (group 1) and Na≥150 mmol/l (group 2). Premature infants less than 37 weeks, congenital malformations, formula fed, sepsis and organic disease were excluded. The Student’s t-test, Mann-Whitney U test and Chi-square test were used for statistical data analysis. P<0.05 were considered significant.
Results: One hundred and eleven of 2015 (5.2%) patients had hypernatremia. Fifty eight (52.25%) infants were male and sodium ranging was from 146 to 175 mmol/l with an average of 150.3 mg/dl. The most common clinical findings in both groups 1 and 2 were lethargy (81%, 84.5%), fever (74.1%, 73.6%), poor feeding (67.3%, 73.6%), weight loss (60.2%, 84.9%) and a decrease in urine volume (31%, 52.8%). Oliguria, restlessness, seizures, weight loss, orange urine, pathologic hyperbilirubinemia were significantly higher in group 2 than group 1 (P1.5 mg/dl (P=0.016) and bilirubin level (P=0.01). The relationship between type of nutrition, type of delivery, parity, maternal age, sex, gestational age, discharge, maternal education level were not significant.
Conclusion: Sufficient attention to the warning signs of hypernatremia such as lethargy, weight loss, oliguria, poor feeding, fever, restlessness and determination of serum sodium levels in suspected cases can significantly reduce the potential complications of hypernatremic dehydration in neonate.
