نور سياه در عرفان از ديدگاه اسيري لاهيجي

Black Light in Mysticism in Asiri Lahijiʹʹs Viewpoint

يكي از مباحث پيچيده عرفان، بحث نور خاص نور سياه است كه در مشرب برخي از صوفيان پذيرفته شده است و مطالب فراواني پيرامون آن بيان كرده اند . هدف از بيان اين مساله ، معرفي نور سياه در سلوك عرفاني بوده ، نكته مهم آن است كه اين باور چگونه و با چه تعاريفي مورد پذيرش برخي از عرفا خاص اسيري لاهيجي قرار گرفته است ؛ چنان كه آن را در معاني: نور ابليس ، ظلماني دانستن نور صفات جلالي، كثرات و تعينات ، حجاب ديدن انوار و به ويژه كنايه از نور ذات حق به كار برده اند. اين مقاله با فيش برداري از آثار عرفا و به روش توصيفي – اسنادي تحليل شده است

One of the sophisticated subjects of mysticism is the subject of light, particularly black light that has been accepted in the disposition of some of the mystics and in this regard, abundant points have been expressed. The aim of expressing this issue is the introduction of black light in the mystical conduct. The important point here is that how and with what definitions such a belief has been admitted by some mystics, particularly Asiri Lahiji, so that it has been used with the following meanings: Satanʹs light, darkly perception of the glorious light, pluralities and incarnations, seeing the lights under the veil and especially as the irony of the light of God’s essence. This paper has been assimilated by index-making from the works of mystics and with the documentary-descriptive method. Keywords: Black light, epithetical manifestation, God’s essence, immortality and mortality.