مقايسه اثر بخشي درمانگري شناختي- رفتاري و درمانگري مبتني بر ذهن آگاهي بر بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير

Comparison of Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy and Mindfulness-Based Therapy in Improving quality of life in patients with irritable bowel syndrome

پژوهش حاضر به منظور مقايسه اثر بخشي دو روش درمانگري شناختي- رفتاري و درمانگري مبتني بر ذهن آگاهي بر بهبود كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير(IBS) صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع طرح هاي شبه آزمايشي به صورت سه گروهي ، با پيش آزمون و آزمون نهايي همراه با روش هاي درماني با گروه گواه است. با توجه به ماهيت پژوهش كه جز طرح هاي آزمايشي محسوب مي شود وهمچنين با توجه به رعايت افت آزمودني تعداد 36 نفر (12 نفر در هر گروه) بيمار مبتلا بهIBS بر اساس معيارهاي رم (ROMEIII)، 20 مرد و 16زن با ميانگين سني 32 سال به صورت در دسترس انتخاب و با توجه به شرايط ورود به طور تصادفي در گروه هاي درماني و كنترل جايگزين شدند. در نظر گرفته شده است در هر سه گروه مقياس پرسشنامه IBS-QOL34 به عنوان پيش آزمون اجرا گرديد. سپس دو گروه درماني هر كدام تحت درمانگري شناختي- رفتاري (CBT) و درمانگري مبتني بر ذهن آگاهي (MFT) قرار گرفته ولي گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند،در پايان مقياس فوق به عنوان پس آزمون در هر سه گروه اجرا شد.سپس بعد از پيگيري دو ماهه مجددا هر سه گروه مورد ارزيابي مجدد با پرسشنامه IBS-QOL34 قرار گرفتند. نتايج سه گروه در سه مرحله با استفاده از آزمونهاي آماري مربوط مورد بررسي قرار گرفتند.نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه اختلاف بين روشهاي درماني پس از كنترل و حذف اثر پيش آزمون، معنادار بود (05/0p < ). همچنين نتايج آزمون پس تبعي LSD نيز نشان دهنده اختلاف معنادار روش درمان مبتني بر ذهن آگاهي در مقايسه با درمان شناختي رفتاري در بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير بود (05/0 p < ). با توجه به نتايج به دست آمده ،مي توان نتيجه گرفت كه روشهاي نوين روان درماني در بهبود كيفيت زندگي سندرم روده تحريك پذير بايستي مدنظر درمانگران قرار گيرد ،چرا كه استفاده از روشهاي قديمي هميشه سودبخش نيست و حتي ممكن است اثربخش نيز نباشد.