بررسي و تحليل سلامت اجتماعي كاركنان ناجا ( مطالعه موردي كاركنان فرماندهي انتظامي تهران بزرگ)

A survey and analysis of Naja employees social well-being(case study:Tehran metropolitan police employees)

سلامت اجتماعي از جمله مفاهيم جديد در علوم اجتماعي است كه در كنار دو مفهوم سلامت رواني و سلامت جسمي مورد توجه جدي قرار گرفته است. با اين مقدمه هدف اين پژوهش بررسي و تحليل وضعيت سلامت اجتماعي در بين كاركنان ناجا ميباشد كه نمونه موردي آن كاركنان فرماندهي انتظامي تهران بزرگ ميباشد. از الگوي كييز و شاپيرو(2004) براي ساخت چارچوب نظري استفاده شده است. روش تحقيق توصيفي-تبييني از نوع ميداني (پيمايشي) بوده و از بين جامعه آماري كاركنان نيروي انتظامي تهران بزرگ در سال 1391 با استفاده از فرمول كوكران تعداد 360 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحلهاي انتخاب شده اند. ابزار گرد آوري داده ها پرسشنامه استاندارد كييز و شاپيرو(2004) براي سلامت اجتماعي عام و پرسشنامه محقق ساخته براي سنجش سلامت اجتماعي سازماني، حضور در تشكلهاي اجتماعي، ميزان باورهاي مذهبي و سيماي جمعيت شناختي نمونه تحقيق بوده است. سلامت اجتماعي عام و سلامت اجتماعي سازماني با توجه به ميانگين بدست آمده(57/80 و23/72) از مقياس 100 در وضعيت بالاتر از متوسط قرار دارد. بر اساس نتايج تحقيق بين كاركنان مرد و كاركنان زن، در متغير سلامت اجتماعي تفاوت معناداري مشاهده نشده است. كاركنان متاهل نيروي انتظامي تهران بزرگ نسبت به كاركنان مجرد، از سلامت اجتماعي بالاتري برخوردار بوده اند