پرورش خلاقيت و افزايش ميزان يادگيري با بهره‌گيري از الگوي پرورش خلاقيت ويليامز در درس علوم اجتماعي

Education of creativity and increase learning rate by using William’s education of creativity model in social science lesson

زمينه: يادگيري و خلاقيت ازجمله عنصرهاي مهم براي پيشرفت يك كشور است. قابليت يادگيري و آموزش خلاقيت، اين امكان را براي مسيولين آموزش‌وپرورش فراهم مي‌كند كه راهكارهايي براي افزايش خلاقيت و يادگيري دانش آموزان و دانشجويان ايجاد كنند. هدف: هدف از اجراي اين پژوهش بررسي تاثير الگوي پرورش خلاقيت ويليامز بر يادگيري و خلاقيت دانش آموزان است. روش: اين پژوهش به لحاظ ماهيت موضوع، اهداف و فرضيه‌ها از نوع كاربردي است و در زمره طرح‌هاي شبه آزمايشي قرار مي‌گيرد. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان پسر پايه اول دبيرستان شهرري تشكيل مي‌دهند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌هاي چندمرحله‌اي استفاده‌ شد. در اين تحقيق، ما با دو گروه آزمودني پسر پايه اول دبيرستان امام خميني (ره)، سروكار داشتيم كه يك گروه در معرض متغير مستقل (الگوي پرورش خلاقيت ويليامز) و گروه ديگر در معرض روش تدريس سنتي قرار گرفتند تا تاثير متغير مستقل بر يادگيري و خلاقيت بررسي شود. ابزارهاي پژوهش، آزمون يادگيري محقق ساخته و آزمون خلاقيت تورنس بود و در پيش‌آزمون و پس‌آزمون از آن‌ها استفاده شد. در پژوهش از آمار توصيفي و استنباطي براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد و براي انجام محاسبات آماري از نرم‌افزار اس پي اس اس استفاده شد. يافته‌ها: در بررسي فرضيه‌ها مشاهده شد كه الگوي پرورش خلاقيت ويليامز در افزايش يادگيري و خلاقيت نسبت به روش تدريس سنتي اثربخشي بهتري دارد. بنابراين، اين الگو يكي از راهكارهاي افزايش يادگيري و خلاقيت است كه مي‌توان از آن استفاده كرد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق با بسياري از تحقيقات داخلي و خارجي همسو بود. در پايان پيشنهادهايي براي استفاده از اين الگو در محيط‌هاي يادگيري حضوري و محيط‌هاي يادگيري الكترونيكي و همچنين ايجاد كارگاه‌هاي آموزشي براي آشنايي معلمان با اين الگو داده شد.

Background: Learning and creativity are important elements of a country’s development. Learning capability and creativity instruction provides a possibility for authorities to suggest strategies to increase students’ creativity and learning. Purpose: This research examined the effects of the William’s education of creativity model on students’ learning and creativity. Method: This research is applied type, due to the nature, goals and hypothesis and is placed among of quasi-experimental designs. Statistical population of this research were all students of high school of the Rey city, south of Tehran. Cluster sampling method was used to select samples. The researchers worked with two groups of first grade students at the Imam Khomieni high school. In this research, William’s education creativity model was used as an independent variable and traditional teaching method was used in order to study the effects of independent variable on learning and creativity. Researcher-made learning test and Torrance creativity test were used in pretest and posttest as research tools. Descriptive and inferential statistic for analysis of data and SPSS for statistical calculation were used. Result(s): The results of research showed that William’s education of creativity model was more effective than traditional methods in learning and creativity. So this model can be considered as an effective strategy to increase students’ creativity and learning rate. Conclusion: Research results were in line with many internal and external investigations. Finally, some recommendations were given to use this model in face-to-face and electronic learning environments and also establishing some workshops for teachers’ familiarizing with this model were given.