بررسي و تحليل آيين فرقه اهل حق

The Doctrine of the People of Truthʹʹ(Ahlal Haq)

فرقه اهل حق، يك گروه ديني ايراني با اعتقادات، گرايش ها و آداب و متون مذهبي خاصي است كه در ميان طوايف لر، كرد و ترك زبان پيرواني دارند. بنيانگذار اين فرقه، مرشدي به نام سلطان اسحاق است كه خاستگاه آن شهرزور در كنار سيروان (دياله) در عراق امروزي است كه از آنجا به ساير نواحي گسترش يافته است. اين فرقه به سبب غلو در حقّ حضرت علي عليه السلام، «علي اللّهي» نيز ناميده شده است. ايشان دوازده خاندان يا سلسله اصلي دارند. از اصول مهمّ دين اهل حق، تجلّيات هفتگانه خداست. به تناسخ معتقد و منتظر ظهور صاحب زمان هستند. مناسك و مراسمي ويژه دارند و آيين ايشان التقاطي است. اين مقاله با هدف شناخت، تبيين و نقد آيين اهل حق تدوين يافته و با تكيه بر منابع مختلف، به تحليل شاخصه هاي مربوط به اين فرقه پرداخته است.

Ahlah Haq is an Iranian group who has its own beliefs, tendencies, and religious texts and who has followers among the Lur, Kurd and Turk speaking tribes. The founder of this group is a spiritual guider named Sultan Ishaq originally, this group appeared in Shahrezur, a town near Sirvan (Dialah) in Iraq, and its influence spread to the other areas. This group is also named (Ali-e-Allahi) because of their extremist views about Ali (a). They consist of main groups. The sevenfold manifestations of God are the main principles of the faith of the People of Truthʹ(Ahlah Haq). They believe in metempsychosis and they are among those waiting for the Lord of the Age. They have special rites and an eclectic religion. The aim of this paper is to expound, investigate and criticize the beliefs of the People of Truthʹ(Ahlah Haq), and referring to different sources, it analyzes the main features of this sect.