جايگاه هستي شناسانه ملايكه نسبت به انسان كامل

The Ontological Status of Angels in Relation to the Perfect Man

بي شك نظام هستي توسط وسايط و رسولاني از جانب حق تعالي اداره و تدبير مي شود؛ برخي از اين رسولان ملايكه هستند و در سراسر هستي از ابتداي تعينات خلقي حضور دارند. حضور ايشان در اولين مرتبه هستي موجب قرب و جايگاه ويژه اي براي آنها شده است. انسان ها نيز با اينكه در آخرين مرتبه هستي، يعني عالم ماده جاي گرفته اند، قادرند با سلوك و ابزار معرفتي به مراتب بالا صعود كرده، خود را قرين عوالم علوي كنند. در اين ميان، انسا ن هاي كامل به دليل برخورداري از جامعيت اسمايي، به عنوان عالم اكبر و واسطه فيض بر ساير مخلوقات شرافت مي يابند و در كمالاتي سير مي كنند كه حتي كرّوبين و مقربين از ملايكه، هيچ گاه به رتبه وجودي ايشان نايل نمي شوند. ازاين رو، ملايكه در اصل خلقت و ادامه حيات خود، به انسان كامل نيازمندند و دايم در محضر و خدمت او مي باشند؛ چراكه ايشان شاني از شيون انسان كامل هستند.

Undoubtedly, God, the Exalted, has control over the universe through agents and messengers. Some of these messengers are as angles that have been present in the whole universe from the very beginning of creation. Their occupying the first rank of existence lends them a special position. Although, human beings occupy the last positions of existence, that is material world, they are able to ascend to higher ranks and get to the sublime world through mystical journey and knowledge. Nevertheless, because of his having a comprehensiveness of Names, a perfect man, who represents the greatest world and means of grace, has precedence over other creatures and takes a spiritual journey towards perfection, so that none of the Cherubim or angels brought nigh can reach his position. Therefore, in the origin of their creation and continuity of their lives, angels cannot do without a perfect man and they are permanently at his service, because the angelsʹ character is identical to that of a perfect man.