بررسي زمينه‌ها و دامنه‌هاي حقوق معرفتي انسان از ديدگاه كليفورد

An investigation of the principles and domains of Kleiford’ human cognitive rights

يكي از مهم‌ترين دغدغه‌ها و مسايل معرفت‌شناسي، شيوه حصول باورهاست و يكي از مهم‌ترين رهيافت‌هاي نيل به اين مقصود را دبليو. كي. كليفورد ارايه كرده است؛ وي با اتخاذ رويكرد دليل‌گرايي قوي، در پي‌ريزي بنيان جديدي براي پذيرش باور، نقش عمده‌اي داشت. عمده‌ترين نقطه اتكاي وي در اين مسير پيوند ميان اخلاق و معرفت‌شناسي است، به نحوي كه هر خطاي معرفتي خطايي اخلاقي خواهد بود. معيارهايي كه وي براي رعايت حريم حقوق معرفتي، معرفي مي‌كند بسيار سخت‌گيرانه و دقيق است. ترسيم دقيق فراز و نشيب‌هاي تفكر وي و بايدها و نبايدهايش در اين موضوع، نشان از آن دارد كه كليفورد با دقت عملي خاصي به باورهاي خويش و باورهاي اطرافيانش مي‌نگرد. او با صبر و حوصله و هم‌چون مصلحي كه به دنبال اصلاح و دانستن و از همه مهم‌تر يافتن حقيقت است با شجاعت و تهور خاص خودش به تفكيك باورهاي سره و ناسره مي‌پردازد، هرچند او در كنار همه اين دقت‌ها و بي‌تكلفي‌ها در پذيرش باورهاي درست، خود را از شناخت برخي باورهاي حقيقي محروم كرده است.

One of the central concerns and principles in epistemology is the methods by which man clasps his belief(s). Among the theories explaining such methods is Kleiford’s. Kleiford maintains a dignified role in founding a new paradigm for understanding belief by adopting ‘strong rationalism’ in his approach, with an emphasis on the connection between ethics and epistemology. The connection he defines between the two is so strong that the epistemological fault is identical with the ethical fault in his theory. His proposed criteria for evaluating the degree of observance of man’s cognitive rights are very rigid and delicate, the exact sketching of which shows that he approaches ‘belief’ with an elaborate obsession; He discriminates the pure (belief) from the impure with the nerve of a warrior who is fighting for knowledge, reform, and truth. However, despite all his delicacy and straightforwardness, he remains far from realizing all truthful beliefs.