امكان‌پذيري وجود خدا در برهان‌هاي وجودي مدرن

Modern Ontological Arguments and the Possibility Premise

در بيش‌تر برهان‌هاي وجودي مدرن، مقدمه‌اي هست كه آن را مقدمه «امكان‌پذيري» مي‌خوانند و محتواي آن اين است كه «وجود هستنده كامل امكان‌پذير است» يا به عبارتي «چنين نيست كه وجود هستنده كامل محال باشد». در اين مقاله، نخست به اختصار خوانش‌هاي نورمن ملكم، چارلز هارتسهورن، و آلوين پلانتينگا كه از خوانش‌هاي مدرن برهان وجودي در اثبات وجود خدا محسوب مي‌شوند عرضه مي‌شود و سپس مقدمه امكان‌پذيري كه مهم‌ترين مقدمه در اين خوانش‌هاست، مورد بررسي بيش‌تر قرار مي‌گيرد و برخي از انتقادهاي وارد به آن مطرح مي‌شود. هدف از اين بررسي، نشان‌دادن اين نكته است كه مقدمه يادشده علي‌رغم اين‌كه بديهي مي‌نمايد، مي‌تواند مشكلاتي براي برهان به‌وجود آورد.

There is an essential premise in most modern modal ontological arguments for Godʹs existence, called possibility premise, which stipulates that ‘it is possible that a perfect being (or God) exists’. In this paper first three famous versions of modern ontological arguments are presented; those are arguments proposed by Norman Malcolm, Charles Hartshorne and Alvin Plantinga, which all are based on St. Anselmʹs argument in chapter three of Proslogion. After that some of the important criticisms of the possibility premise are discussed, we will show that this premise, which seems self-evident, might have some serious problems.