بررسي و تحليل معناداري زندگي از ديدگاه علامه جعفري مبتني بر انسان‌شناسي ديني

Evaluating and Analyzing Allameh Jafari’s View on Life Meaningfulness; Based on Anthropology of Religion

از ديدگاه علامه جعفري، معناي حقيقي زندگي انسان، از طريق تكامل و رسيدن به حيات عقلاني حاصل مي‌شود؛ اين امر با شناخت انسان و توجه به جايگاه او به عنوان محور هستي و جانشين خداوند در زمين، رابطه‌اي مستقيم دارد. منِ انساني، وجودي قانون‌مند است كه با زيستن بر اساس اين قوانين و هماهنگ با كل هستي معنادار، تكامل مي‌يابد. خاستگاه اين قوانين و قواي انساني، نفس است كه در مقايسه با وجود طبيعي انسان، ارزش وجودي بيش‌تري دارد. از اين رو، توجه صرف به وجود طبيعي انسان، او را از توجه به ظرفيت‌هاي متعالي وجودي‌اش محروم مي‌سازد؛ زيرا انسان با فعليت‌يافتن قواي نفساني و الهي، در مسير تكامل به پيش رفته و به زندگي خود معنا مي‌بخشد. در اين مقاله سعي خواهد شد بر مبناي انسان‌شناسي فوق، به بررسي معناي زندگي از ديدگاه علامه پرداخته شود.

From Allameh Jafari’s point of view, the real meaning of human life will be obtained by the progression and reach to intellectual life. This issue is directly related to human cognition and attending to his/her place as the pivot of existence and the substitute of GOD in the world. Human ego is a lawful existence which is improved based on these laws and also in accord with the whole of the meaningful existence. The origin of these laws and human forces is ‘self’ which is more valuable than natural existence of human being. Then mere attention to natural existence of human being will deprive him/her from attention to Transcendental valuable capacities; because with the actualization of the celestial and spiritual forces of human, he/she can make his/her life meaningful and also can be improved. This article will try to investigate the meaning of life based on the Allameh Jafari’s point of view.