كليدواژه :
اينهماني , حركت در جوهر , حركت در مقوله , حركت در عرض
چكيده فارسي :
فيلسوفان مسلمان در معناي حركت در مقوله (جوهر و اعراض) احتمالات و تفسيرهاي مختلفي را بيان كرده‌اند. در ميان آن‌ها دو تفسير، از اهميت بيشتري برخوردار است. بر اساس يك تفسير كه در اين مقاله از آن به تلقي سينوي از حركت در مقوله ياد شده است، حركت، حالتي از حالات جسم است و نبايد آن را به معناي سيال بودن جوهر يا عرض دانست. مطابق اين تلقي، حركت در جوهر كه معنايي جز سيال بودن جوهر ندارد، محال است. بر اساس تفسيري ديگر كه در اين مقاله از آن به تلقي صدرايي تعبير شده است، حركت، چه در جوهر و چه در عرض، حاكي از گونه‌اي از وجود است و وجود را به ثابت و سيال تقسيم مي‌كند. اين تلقي از حركت، از نظر گروه نخست، از يك نگاه، فاقد ملاك اينهماني و در نتيجه، ناقض خود است و از نگاهي ديگر، مستلزم جمع بين «اينهماني» و «اين نه آني» به صورت تناقض‌آميز است. گروه دوم با كاويدن واقعيت وجودي حركت، آشكار مي‌سازند كه مي‌توان حركت در جوهر و عرض را به معناي سيال بودن و نا آرام بودن آن‌ها و حاكي از گونه وجود دان است و ملاك «اينهماني» و «اين نه آني» را بدون اينكه به تناقض‌گويي بيانجامد از نحوه وجود آن بيرون كشيد.
چكيده لاتين :
Muslim philosophers have offered different interpretations and possibilities on kinesis in category (substance and accident). Two interpretations are most important among others. According to one interpretation, which in this article is referred to as Avicenan approach, kinesis is a mode of corporeality and should not be understood as a fluidity of substance or accident. On this view, kinesis in substance, which implies nothing less than the fluidity of substance, would be impossible. Upon another interpretation, which is referred to as Sadrayian approach in this article, kinesis denotes a kind of being, both in substance and accident, and divides the being into fixed and fluid. According to the first approach, Avicenan approach, this kind of kinesis, from one point of view, falls short of the criterion of identity, so it is self-contradictory, and from another perspective, it compromises between "identity" and "otherness" in a contradictory manner. The second interpretation, investigating the existential reality of kinesis, makes it clear that kinesis in substance and accident can be considered as fluid and unresting, implying a mode of being. This way the criterion of "identity" and "otherness" is derived from this mode of existence, not resulting in any contradiction.
