تاثير هنردرماني با رويكرد نقاشي بر كاهش نااميدي و تنهايي كودكان ناشنواي پسر

Effectiveness of art therapy on reduction of hopelessness and solitude in children with hearing impairment

زمينه و هدف: كودكان ناشنوا به‎دليل نقص شنوايي خود با مشكلات روان‏شناختي متعددي رو به رو هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير هنردرماني با رويكرد نقاشي بر كاهش تنهايي و نااميدي كودكان ناشنواي پسر صورت گرفت. روش بررسي: روش پژوهش آزمايشي و از طرح پيش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون با گروه شاهد استفاده شد. به اين منظور از بين كودكان ناشنواي 7 تا 10 ساله شهر اصفهان، تعداد 30 نفر كه ملاك‎هاي ورود به پژوهش را دارا بودند به شيوه نمونه‏گيري چندمرحله‏اي، انتخاب و با روش تصادفي در دو گروه شاهد و مورد گمارده شدند. براي جمع‎آوري داده‎ها از مقياس نااميدي كودكان Kazdin و مقياس تنهايي Asher كه روايي و اعتبار آنها تاييد شده است، استفاده شد. داده‎هاي به‎دست آمده با روش آماري تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‎ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين عملكرد دو گروه مورد و شاهد در متغيرهاي احساس نااميدي و تنهايي در پس‎آزمون در سطح p < 0/001 تفاوت معني‎داري وجود دارد. نتيجه‎گيري: براساس يافته‎ها مي‏توان نتيجه گرفت كه هنردرماني با رويكرد نقاشي بر بهبود احساس نااميدي و تنهايي كودكان ناشنوا موثر است و از آن به‏عنوان يك روش آموزشي و درماني غيرمستقيم مي‏توان براي كاهش احساسات منفي كودكان ناشنوا به‏ويژه تنهايي و نااميدي استفاده كرد و اين روش را به درمانگران، مربيان و مشاوراني كه با اين كودكان كار مي‏كنند پيشنهاد كرد.

Background and Aim: Deaf children face many psychological problems due to their inability to hear. The present study investigates the effectiveness of art therapy (painting) in reducing the hopelessness and solitude experienced by these children. Methods: An experimental design with pre- and post-testing and a control group was used. Multi-stage method was used for selecting 30 children with hearing impairment (age range: 7-10 years) from Isfahan. Subjects were randomly appointed to experimental and control groups. Data was collected using Kazdin hopelessness scale and Asher solitude scale. Analysis of covariance statistical method was used to analyze the data. Results: Findings indicated a significant difference between feelings of hopelessness and solitude of deaf children in experimental and control groups (p < 0.001). Conclusion: From these findings it can be concluded that art therapy decreases the rate of hopelessness and solitude in deaf children and can be applied as an educational and therapeutic method.