استفاضه و نقش آن در اثبات دعاوي

"Estefaze" and Its Role in Proof of Actions

استفاضه يك دليل اثبات شناخته‌شده در فقه است كه در خصوص تعريف، مبنا و شرايط اعتبار آن، ديدگاه‌هاي متعدد و متفاوتي ارايه شده است. ماهيت و نقش اين دليل در رسيدگي‌هاي قضايي امروزي محل بحث است. برخلاف آنچه تصور شده، اين دليل با آنچه در قوانين تحت عنوان تحقيق محلي مطرح شده است، يكسان نيست. با وجود اين، ممكن است در مواردي نتيجه تحقيق محلي، دستيابي به استفاضه باشد. در اين صورت، اين دليل تحت عنوان تحقيق محلي و با رعايت مقررات تحقيق محلي در اثبات دعاوي، موثر است. در ساير موارد، با استناد به روح اصل 167 قانون اساسي و ماده 3قانون آيين دادرسي مدني, اين دليل با رعايت احكام مستخرج از منابع و فتاواي فقهي قابل استفاده است.

Estefaze is a known proof in "Fiqh" that numerous and different viewpoints are presented about its definition, its basis and its qualifications. The nature and role of this evidence is disputable in judicial proceedings. Contrary to what has concept, this proof is not equal with what is propounded in laws under the title of "local investigation". In spite of this, this is possible that in some cases the result of local investigation be access to Estefaze. In this case, this evidence is effective under the title of local investigation and with regard of local investigations regulations. In other cases, by virtue of the spirit of principal 167 Constitutional Law and article 3 Civil Procedure Code, this proof is utilizable with regard of commandments extracted from jural sources and injunctions.