پايايي و روايي نسخه فارسي پرسشنامه‌ شاخص توانايي كار

Validation and Reliability Study of Farsi Version of Work Ability Index Questionnaire

  زمينه و هدف: توانايی كار نشان دهنده تعامل بين مشخصه­های فردی، شرايط كاری، قابليت­های عملكردی كاركنان، و همچنين وضعيت سلامت آن­ها مي­باشد. هدف از مطالعه حاضر تعيين روايی و پايايی نسخه فارسی پرسشنامه شاخص توانايی كار (WAI) Work Ability Index مي­باشد.   روش كار: در اين مطالعه، به منظور تأييد ثبات زبان­شناسی پرسشنامه از روش Backward Translation ترجمه­ معكوس استفاده گرديد. سپس، مطالعه مقطعی در ميان نمونه 645 نفری از كارگران برخی از صنايع صورت گرفت. پايايی پرسشنامه با استفاده از روش آزمون-آزمون مجدد و همچنين اعتبار ساختاری آن با استفاده از آزمون تحليل عاملی بررسی شد. بعلاوه، اعتبار افتراقی اين شاخص از مقايسه ميانگين نمرات ابعاد توانايی كار در دو گروه از كارگران با مرخصي­های استعلاجی كم و زياد مورد بدست آمد.   نتايج: در خصوص پايايی ، ملاحظه گرديد كه ضريب تكرارپذيری برای تمامی ابعاد پرسشنامه WAI در سطح قابل قبولی مي­باشد. تحليل عاملی مؤلفه­های مربوط به پرسشنامه نشان داد كه برای هركدام از مؤلفه­های " توانايی كار در ارتباط با نيازهای شغلی " و "قابليت­های فكری و ذهنی" تنها يك سؤال كافی است. همچنين، سوال­های مربوط به مؤلفه " بيماري­های تشخيص داده شده فعلی توسط پزشك " را مي­توان در شش عامل خلاصه نمود. نتايج نشان داد تمامی مؤلفه­ها به جز مؤلفه "توانايی كار در ارتباط با نيازهای شغلی" از قدرت تميز و افتراق برخوردار مي­باشند.   نتيجه­گيری: با توجه به سطح قابل قبول روايی و پايايی بدست آمده برای پرسشنامه WAI ، استفاده از اين پرسشنامه برای ارزيابی توانايی كاری كارگران در محيط­های كاری مختلف، خصوصا مشاغل صنعتی، پيشنهاد مي­گردد.

  Background and Aim: Work ability reflects the interactions among personal characteristics, working conditions, employeesʹ functional capabilities, and also employeesʹ health status. Hence, the aim of the present study was to provide the Farsi version of Work Ability Index and to validate it among Iranian workers.   Materials and Methods: In the first stage, Backward Translation method was used for linguistic validation of the questionnaire. Cross sectional survey of a sample of 645 workers from some Iranian companies were conducted. The study estimated the reliability of the questionnaire by means of test-retest, as well as the construct validity using factor analysis. In order to determine discriminant capacity, the mean scores of different dimensions of work ability index were compared between workers with and without sick leave.   Results: Accordingly, the questionnaire showed a good internal consistency. ICC coefficients for the questionnaire were acceptable. Moreover, factor analyses related to the questionnaire items indicated that only one question is sufficient for each item of "work ability in relation to the demands of the job" and "mental resources". Also, questions related to the item of "number of current diseases diagnosed by physician" can be integrated in six questions. A good level of discriminant validity was observed for all dimensions except for the item of "work ability regarding work demands".   Conclusion: According to the acceptable validity and reliability of Work Ability Index, obtained in the present study, using this questionnaire for evaluating workersʹ work ability in all Iranian work environments, especially in industrial settings, is recommended.