تاثير دوازده هفته تمرين هوازي بر كمرين، گرلين فعال و اشتها در مردان چاق كم تحرك

Effect of twelve weeks aerobic training on chemerin, active ghrelin, and appetite in sedentary obese men

چكيده هدف: اشتها يك مفهوم ذهني است كه براي توضيح كنترل دريافت غذا به كار مي رود و تحت كنترل مغز و هورمون هايي همچون گرلين فعال است. شيوع روزافزون چاقي و مشكلات چندگانه جسمي و رواني مرتبط با آن، اين وضعيت بيمارگونه را به يك اپيدمي جهاني مبدل نموده و كم تحركي همواره به عنوان يكي از عمده ترين دلايل آن مطرح بوده ‌است. كمرين يك آديپوكاين جديد است كه سطوح سرمي آن در بيماران مبتلا به چاقي بالا مي رود. هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير دوازده هفته تمرين هوازي بر كمرين، گرلين فعال و اشتها در مردان چاق كم تحرك بود. روش پژوهش: در يك كارآزمايي نيمه تجربي، 21 مرد چاق كم تحرك به‌طور تصادفي به دو گروه تمرين هوازي (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 1/7±5/93 كيلوگرم، 4/3±7/31 درصد چربي، 5/3±0/32 كيلوگرم بر متر مربع) و كنترل (11 نفر، 6/2±7/26 سال، 3/6±9/92 كيلوگرم، 2/3±4/31 درصد چربي، 8/2±3/32 كيلوگرم بر متر مربع) تقسيم شدند. ويژگي هاي عمومي آزمودني ها، سطوح در گردش كمرين و گرلين فعال (با به‌كارگيري كيت هاي الايزا) و اشتها (با استفاده از پرسشنامه اشتهاي تغذيه) قبل و پس از دوره تمرين اندازه گيري شد. پروتكل تمرين هوازي شامل دوازده هفته تمرين ركاب‌زدن روي چرخ كارسنج (3 جلسه تمرين در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخيره، مدت 20 تا 40 دقيقه در هر جلسه) بود. تجزيه و تحليل داده ها با به‌كارگيري نرم افزار آماري SPSS-16 صورت گرفت. سطح معني داري 05/0 > P در نظر گرفته شد. يافته‌ها: پس از دوره تمرين، وزن بدن، نمايه توده بدن و درصد چربي بدن كاهش و VO2max افزايش يافت (05/0 > P). همچنين تمرين غلظت كمرين سرم را كاهش (2/27±9/215 در مقابل 5/25±8/200 نانوگرم بر ميلي ليتر) و غلظت گرلين فعال پلاسما را افزايش (3/3±6/15 در مقابل 8/2±8/21 پيكوگرم بر ميلي ليتر) داد (05/0 > P). اشتها نيز در گروه تمرين (3/4±2/30 در مقابل 7/3±1/33) افزايش يافت (05/0 > P). نتيجه‌گيري: افزايش ميزان اشتها در نتيجه دوازده هفته تمرين هوازي با تغيير در سطوحِ در گردش گرلين فعال در مردان چاق كم تحرك همراه است. در كنار اين تغييرات، عملكرد قلبي-تنفسي مردان چاق كم تحرك متعاقب دوازده هفته تمرين هوازي بهبود يافت. همچنين، دوازده هفته تمرين هوازي مي تواند از طريق كاهش سطوح كمرين سرم به بهبود حساسيت انسوليني و التهاب در مردان چاق كم تحرك كمك نمايد. واژگان كليدي: تمرين هوازي، اشتها، كمرين، گرلين فعال، چاق

Abstract Aim: Appetite is a subjective concept to describe control of food intake, and is under control of brain and hormones like active ghrelin. Ever-increasing incidence of obesity and related multiple psychological and physiological problems converted it into a global epidemic, while sedentariness is considered as one of the main obesity-causing factors. Chemerin is a new adipokine that its serum level increases in obese patients. The purpose of this study was to survey effect of twelve weeks aerobic training on chemerin, active ghrelin, and appetite in sedentary obese men. Method: In a semi-experimental study, twentyone sedentary obese men were randomly placed in two groups: aerobic training (n=10, 27.8±3.2 yr, 93.5±7.1 kg, 31.7±3.4%, 32.0±3.5 kg/m2) and control group (n=11, 26.7±2.6 yr, 92.9±6.3 kg, 31.4±3.2 %, 32.3±2.8 kg/m2). General characteristics of subjects, circulating levels of chamerin and ghrelin (using ELISA kits), and appetite (using Council on Nutrition Appetite Questionnaire) were assessed before and after training. Aerobic training protocol consisted of twelve weeks pedaling on cycle ergometer (3 sessions per week, intensity 60-70% of reserved heart rate, duration of each session 20-40 min). Data analyzed by SPSS16 software. Statistical significance was accepted at P < 0.05. Results: After training period, body weight, body mass index, and body fat percent were decreased, and maximal oxygen uptake was increased (P < 0.05). Also, aerobic training decreased serum chemerin concentration (215.9±27.2 vs. 200.8±25.5 ng/ml) and increased plasma active ghrelin concentration (15.6±3.3 vs. 21.8±2.8 pg/ml) (P < 0.05). In aerobic group training, appetite (30.2±4.3 vs. 33.1±3.7) was also increased (P < 0.05). Conclusion: Increase of appetite as a result of twelve weeks aerobic training is associated with changes of circulating levels of active ghrelin in sedentary obese men. Along with these changes, cardio-respiratory function of subjects improved after aerobic training. Also, twelve weeks aerobic training can contribute to improvement of insulin sensitivity and inflammation in sedentary obese men due to decrease of serum chemerin levels. Key words: Aerobic Training, Appetite, Chemerin, Active ghrelin, Obese