پاسخ IgA و كورتيزول بزاقي به كاهش ذخاير كربوهيدراتي بدن متعاقب فعاليت تناوبي پاروزني در مردان قايقران رشته كاياك

Reapose of salivary IgA and cortisol to reduction of body carbohydrate after paddlivig interval exercise in men Kayakers

چكيده هدف: بررسي پاسخ IgA و كورتيزول بزاقي به كاهش ذخاير كربوهيدراتي بدن متعاقب فعاليت تناوبي پاروزني در مردان قايقران رشته كاياك بود. روش پژوهش: آزمودني‌ها شامل 10 مرد قايقران نخبه رشته كاياك، با ميانگين سني 4/2±6/18 سال، قد 07/4±2/179 سانتي‌متر و وزن 6/9±3/68 كيلوگرم بودند كه در دو جلسه مجزا به فاصله حداقل 7 روز در دو آزمون شركت كردند و مورد ارزيابي قرار گرفتند. در يك نوبت در شرايطي كه سطوح گليكوژن طبيعي بود، پروتكل فعاليت تناوبي شامل سه وهله پاروزني به مسافت 1000 متر با فواصل استراحتي 5/1 برابر زمان پارو زدن با شدت 90% حداكثر ضربان قلب انجام شد و در نوبت ديگر، بعداز‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ظهر روز قبل از اجراي آزمون اصلي، به منظور كاهش ذخاير كربوهيدراتي بدن، يك آزمون پاروزني با شدت %80 حداكثر ضربان قلب به مدت 60 دقيقه و نيز 4 وهله پاروزني به مسافت 250 متر با شدت 90% حداكثر ضربان قلب و فواصل استراحت 5/1 برابر زمان پاروزدن انجام دادند. سپس وضعيت تغذيه آزمودني‌ها كنترل شد و از آنها خواسته شد تا در شب قبل از آزمون ناشتا باشند. صبح روز بعد و پس از 12 ساعت ناشتايي، پروتكل فعاليت تناوبي اجرا شد. نمونه‌هاي بزاقي، قبل، بلافاصله و 3 ساعت پس از پايان فعاليت جمع‌آوري شد. از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني جهت تعيين محل تفاوت و از آزمون t مستقل براي مقايسه اختلاف در شرايط طبيعي و كاهش ذخاير كربوهيدراتي استفاده شد. يافته‌ها: يك نوبت فعاليت تناوبي پاروزني در شرايط سطوح طبيعي و كاهش ذخاير كربوهيدراتي موجب كاهش ميزان IgA و افزايش كورتيزول بزاقي به‌طور معني‌داري شد (05/0 > ‌‌‌P)، با اين وجود تفاوت معني‌داري بين پاسخ‌هاي IgA و كورتيزول در اين دو شرايط مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد يك نوبت فعاليت تناوبي پاروزني در شرايط سطوح طبيعي و كاهش ذخاير كربوهيدراتي موجب كاهش ميزان IgA و افزايش كورتيزول بزاقي در كاياك‌رانان نخبه مي‌شود. واژگان كليدي: عملكرد ايمني، كاهش ذخاير كربوهيدراتي، ايمونوگلوبولين ‌A، كورتيزول بزاقي، قايقرانان نخبه

Abstract Aim: The Aim of present study was to investigate response of salivary IgA and cortisol to reduction bodyʹs carbohydrate reserves following paddling interval exercise in men kayakers. Method: Subjects included 10 men elite kayakers, with a mean age of 18.6±4.2 years, height 179.2±4.07 and weight 68.3±9.6 kg, that participated in two separate session within 7 days in two tests and were evaluated. At first, when the glycogen levels were normal, they performed interval exercise protocol, including 3 time padlling for 1000 meters with 90% maximum heart rate intensity and the rest interval 1.5 fold of padlling time, then the day before main test, to reduce body carbohydrates reserves, they performed a test of padlling with 80% maximum heart rate and rate intensity for 60 minutes and a test including 4 times padlling for 250 meters wihe 90% maximum heart rate intensity and 1.5 fold rest interval were followed. Then, subject’s nutritional status was controlled and they were asked to stay fast overnight. In the morning, after 12 hours fasting, the interval exercise protocol was performed. Saliva samples were collected before, immediately and 3 hours after exercise. were used Analysis of variance with repeated measures and Bonferroni post hoc test to locate differences and the independent t-test to compare the differences in normal and reduction bodyʹs carbohydrate reserves conditions. Results: One bout of paddling interval exercise significantly reduced salivary IgA and increased cortisol levels (P < 0.05), in normal and reduction bodyʹs carbohydrate reserves conditions. Nevertheless, was observed no significant difference between IgA and cortisol responses under these two conditions. Conclusion: It seems that one bout interval exercise causes decrease in salivary IgA and increase in cortisol levels, in normal and reduction bodyʹs carbohydrate reserves conditions, of elite kayakers. Key words: Immune function, Carbohydrate storage reduction, Immunoglobulin A, Silva cortisol, Elite canoeists