تأثير سولفات منيزيم در به تأخير انداختن زايمان با پارگي زودرس كيسه آب و عوارض جنيني آن

The effect of magnesium sulfate in delaying delivery in premature rupture of membrane and its fetal complications

مقدمه: استفاده از توكولیتیك‌ هایی مانند سولفات منیزیم، یكی از روش ‌های درمانی معمول جلوگیری از زایمان زودرس ناشی از پارگی زودرس كیسه آب می باشد. هر چند شواهد اندكی از اثرات مفید این دارو در بهبود پیامدهای بارداری وجود دارد، اما در بسیاری از مراكز به عنوان خط اول درمان به كار برده می‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر سولفات منیزیم در به تأخیر انداختن زایمان با پارگی زودرس كیسه آب و جلوگیری از عوارض جنینی آن انجام شد. روش كار: این مطالعه كارآزمایی بالینی دوسوكور بین فروردین ماه سال 1389 تا آخر بهمن سال 1390 در مركز آموزشی پزشكی مهدیه تهران انجام شد. افراد در دو گروه 46 نفری مداخله (دریافت كننده داروی سولفات منیزیم) و كنترل (دریافت كننده پلاسبو) قرار گرفتند. با در نظر گرفتن متغیرهای اثرگذار بر پیامد، از رگرسیون لوجستیك با روش Backward Stepwise برای بررسی اثر متغیرهای مستقل بر پیامدهای مادری و نوزادی استفاده شده است. از نرم افزار SPSS نسخه‌ی 20 برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. یافته ها: تجویز داروی سولفات منیزیم منجر به مشاهده شدن اثرات سوء در پیامد بارداری نشد. همچنین این دارو در جهت افزایش مدت زمان تأخیر در شروع زایمان (001/0>p) در زنان با پارگی زودرس كیسه آب و نیز كم كردن سندرم دیسترس تنفسی در نوزادان آن‌ ها تأثیرات مثبتی داشت (002/0=p). با در نظر گرفتن متغیرهای تأثیرگذار بر شروع فاز فعال زایمانی، تأخیر ایجاد شده در شروع فاز فعال زایمان به دلیل تجویز سولفات منیزیم در گروه مداخله 2/7 برابر همین زمان برای گروه كنترل بود (1/10-45/2CI:، 2/7=OR). همچنین تجویز این دارو هیچگونه تأثیری بر رخداد عوارض جنینی مرگ، سپسیس، خونریزی داخل بطنی و نیاز به NICU در افراد مورد بررسی نداشت. نتیجه‌گیری: سولفات منیزیم باعث افزایش زمان تاخیر در رسیدن به فاز فعال در مادران با پارگی زودرس كیسه آب شده است و شواهدی دال بر اثر سوء این دارو بر جنین مشاهده نشد.

Introduction: Using Tocolytics such as magnesium sulphate is one of the regular treatments to prevent preterm labor due to PPROM. However, there is a little clinical evidence about its beneficial effects on improving pregnancy outcomes, but however, in many centers it is used as first-line therapy. This study was performed with aim to investigate the effects of magnesium sulfate in delaying labor in women with PROM and prevention of its subsequent fetal complications. Methods: This two-blind clinical trial was conducted in the Mahdieh Medical Centre, Tehran between March 2010 and August 2012. Patients were allocated into two groups; intervention (magnesium sulphate, n=46) and control (placebo, n=46). Logistic regression analysis with Backward Stepwise method was used to evaluate the effect of independent variables on maternal and neonatal outcomes. The SPSS software version 20 was used for data analysis. Results: Administration of magnesium sulfate has not been seen to associate with adverse effects in pregnancy outcomes. Also, the positive effect of this drug has been seen in relation to the increased duration of delay in delivery (P<0.001) in women with premature rupture of membrane and reducing respiratory distress syndrome in their neonates (P<0.002). Considering the affecting variables on active phase of labor, the logistic regression test showed that delay in the onset of the active phase of labor because of magnesium sulfate in the intervention group was 7.2 times that of the control group (OR=7.2, 95% CI:2.45-10.1). Also, administration of this drug has no effect on the incidence of fetal mortality, sepsis, intraventricular hemorrhage, and need for NICU in the studied subjects. Conclusion: magnesium sulphate increased the delay duration in reaching active phase in mothers with premature rupture of membrane and no evidence of adverse foetal outcomes was not observed.