مقايسه استرس پس از سانحه و استفاده از مكانيزم هاي دفاعي در پرستاران شاغل در بخش سوختگي و كاركنان آتش نشاني اهواز

Comparision of Post-Traumatic Stress Disorder and use of Defense Mechanisms Scores among Burn Ward Nurses and Employees of Fire Brigade in Ahvaz, Iran

زمينه و هدف: يكي از عمده ترين دلايل تنيدگي در زندگي افراد شغل است. پرستاران بخش هاي سوانح و سوختگي و كاركنان مراكز آتش نشاني نيز به-عنوان اولين گروهي كه با مصدومان ناشي از اين گونه سوانح روبه رو مي شوند به شكل قابل ملاحظه اي در معرض آسيب و خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه هستند. با توجه به اينكه شيوع اختلال در دو گروه مورد اشاره در شهر اهواز تا كنون مورد بررسي دقيقي قرار نگرفته است پژوهش حاضر در صدد تعيين اين ميزان بود. روش بررسي: در اين مطالعه اپيدميولوژيك تحليلي، 60 نفر از پرستاران و كاركنان آتش نشاني(داراي حداقل 1 سال سابقه كاري)، پرسش نامه استرس پس از سانحه(مي سي سي پي) و پرسش نامه مكانيزمهاي دفاعي (DSQ-40)را تكميل كردند. يافته ها: ميانگين نمره استرس پس از سانحه براي گروه پرستاران 63/43 و اين نمره در گروه كاركنان آتش نشاني 19/34 مي باشد. تفاوت معناداري بين اين دو گروه وجود دارد(سطح معناداري 05/0). نتيجه گيري: كاركنان آتش نشاني نسبت به پرستاران نمره بالاتري در استفاده از مكانيسم هاي دفاعي كسب كردند كه ميانگين آنها در كاركنان آتش نشاني 18/222 و در پرستاران 23/196 مي باشد كه اين اعداد نيز از نظرآماري تفاوت معناداري با هم دارند. ميزان استفاده از مكانيزم دفاعي به طور ميانگين در گروه كاركنان آتش نشاني بيشتر است.