اثر روزه داري ماه رمضان بر كنترل قند و ليپيد و موارد هايپوگليسمي در بيماران ديابتي تحت درمان با متفورمين

The Effect of Ramadan Fasting on Controlling the Lipid, Glucose and Hypoglycemia in the Diabetic Patients under Treatment with Metformin

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعه بررسي قند، ليپيد و تعداد موارد هايپوگليسمي در بيماران ديابتي نوع 2 تحت درمان با متفورمين حين روزه-داري در ماه رمضان مي باشد. روش بررسي: يك ماه قبل از ماه رمضان 30 بيمار ديابتي نوع 2 واجد شرايط ورود به مطالعه تحت درمان قبلي متفورمين بايا بدون گلوتازون و آكاربوز وارد مطالعه شدند. پرسش نامه فردي در ابتداي بررسي تكميل و به بيماران توصيه شد كه در ماه رمضان موارد هپيوگليسمي را جهت اطلاع يادداشت نمايند. جمع آوري نمونه هاي خوني جهت اندازه گيري قند خون(FBS)، هموگلوبين گليكوزيله(HbA1C)، فروكتوزآمين، كلسترول تام، ليپوپرويتين با دانسيته پايين (LDL)، ليپوپرويتين با دانسيته بالا (HDL) و ميزان تري گليسريد، 4 روز قبل و بعد از رمضان انجام شد. وزن، BMI، فشار خون سيتولي و دياستولي قبل و بعد از رمضان تعيين گرديد. يافته ها: از مجموع 30 نفر گروه مطالعه، 9 نفر مرد (30%) و 21 نفر زن (70%) بودند. به جز يك نفر، 29 نفر تمام ماه رمضان را روزه گرفتند. ميانگين سني 2/8+6/52 سال بود، كمترين سن 37 سال و بيشترين 65 سال بود. ميانگين كلي وزن قبل و پس از رمضان به ترتيب 7/10+2/68 و 2/10+6/67 كيلوگرم بود كه تغييرات وزن كاهش معنادار داشت (04/0=P). تغييرات BMI، FBS، HbA1C، فروكتوز آمين، كلسترول تام، تري گليسريد، كلسترول LDL، كلسترول HDL و ميانگين فشار خون سيتوليك و دياستوليك معنادار نبود. موارد هيپوگلسيمي 3 نفر بود كه شديد نبود. نتيجه گيري: روزه داري اثر قابل ملاحظه اي در كنترل گليسميك و ليپيد بيماران تحت درمان با متفورمين ندارد. هيپوگليسمي شديد در طي روزه داري ديده نشد، ولي به عنوان يك عارضه بايد مد نظر باشد.