بررسي روش مناسب استفاده از برنامه فلسفه براي كودكان (p4c) در ايران

برخي علاقمندان به برنامه فلسفه براي كودكان در ايران (p4c) تلاش نمودند تا با ترجمه آثار ليپمن زمينه استفاده از آن را براي كودكان ايراني فراهم نمايند، اما آثار ترجمه شده ـ‌ترجمه كتاب ليزا توسط بحريني‌ـ مشكل فرهنگ وابستگي را داراست. گروهي ديگر تلاش كردند داستانهاي ليپمن را بشكلي بازنويسي كنند تا مشكلات فرهنگ وابستگي داستانها را كاهش دهند؛ همانند كتاب ليلا اثر سعيد ناجي در يازده فصل و 29 قسمت براساس كتاب ليزا. در اين كتاب اسامي ايراني جايگزين اسامي غيرايراني شده تا ارتباط بين داستان و كودكان بهبود يابد، اما هنوز هم ارتباط برقراركردن با برخي داستانها براي كودكان ايراني دشوار است. بنابرين، لازم است شيوه هاي ديگري در طرح داستان مناسب براي كودكان ايراني صورت پذيرد؛ مثلاً چنانچه بتوان داستانهاي ايراني را جايگزين برخي قسمتهاي رُمان ليزا نمود، فوايد بيشتري حاصل ميشود؛ بعنوان نمونه، ميتوان بجاي داستان مرگ پابلو و يا بمنظور طرح اين سوال كه آيا ميتوان حيوانات را كشت؟ از داستان گربه سفيد سندبادنامه و يا شيخ گَرَكاني و گربه استفاده كرد. جايگزيني اين حكايات بجاي برخي قسمتهاي رُمان ليزا ميتواند علاقه كودكان را به داستان بيشتر نمايد.

Some of those who are interested in the Program of Philosophy for Children (P4C) in Iran have tried to pave the way for using it for Iranian children by translating Lipman’s works. However, the translated works, such as Bahreini’s translation of Lisa, have some cultural problems. Another group has tried to rewrite Lipman’s stories in a way to decrease their cultural load. In this regard, we can refer to Sa‘id Naji’s Leila, which has been written in 11 chapters and 29 parts based on Lipman’s Lisa. In this book, Iranian names have replaced the foreign ones in order to strengthen the connection between the story and children. However, it is difficult for Iranian children to communicate with some of the stories. Hence, it is necessary to employ other methods in order to create appropriate stories for Iranian children. For instance, if we can replace some parts of the novel of Lisa with certain Iranian stories, it might be more fruitful. For example, instead of the story of Pablo’s Death or the question of if we can kill animals, we can use the story of “The White Cat” in Sandbadnameh or the story of “Shaykh Garakani and the Cat”. The writers of this paper believe that this strategy might increase children’s interest in reading the related stories.